Bóg zawdzięcza Abrahamowi, że otrzymamy podłoże Kenitów, Kenizytów, Kadmonitów, Chetytów, Peryzzytów, Refaitów, Amorytów, Kananejczyków, Girgaszytów i Jebusytów (Rdz 15:17-21). Oto kilka list ludów, które Izrael wypędzi z ziemi. Rdzeń składający się z sześciu ludów: Hetytów, Peryzzytów, Ammonitów, Chiwwitów, Kananejczyków i Jebusytów. Tych wymieniono w: Wj 3:8 i 17, 13:5 (pominięto Peryzzytów), 23:23, 33:2, 34:11, Pwt 20:17, Joz 9:1, 12:8 i Sędziów 3:5 . Tylko jedna krótka lista Hetytów, Kananejczyków i Chiwwitów (Wj 23:28). niektóre listy dodają Girgaszytów do normalnej szóstki: Pwt 7:1, Joz 3:10, 24:11, Neh 9:8 (pomija Hiwwitów)
Geografia
Kiedy dwunastu zwiadowców wróciło do Mojżesza w Kadesz-Barnea, donieśli im, że Amalekici mieszkają w ziemi Negeb, Chetyci, Jebusyci i Amoryci mieszkają w górach, a Kananejczycy mieszkają nad morzem i obok Jordanu (Lb 13). :29).
Podczas podboju nocy Jabin z Chasor do walk z Izraelem Kananejczyków na niebie i zachodzie, Amorytów, Chetytów, Peryzzytów i Jebusytów na terenach górskich oraz Chiwwitów pod górą Hermon w ziemi Mispa (Joz 11:3)
Kenici
Kenici są również znani jako Midianici (Lb 10:29-30). Ich nazwa oznacza „Smith”. Midianici byli potomkami Midana, syna Abrahama przez Keturę (Rdz 25:2). Przybyli z obszaru na południowy wschód od Zatoki Akaba, gdzie znajduje się kopalnie miedzi. Mojżesz został zięciem Reuela (Wj 2:18), znany również jako Jetro (Wj 3:1), Madianity. Mojżesz zaprosił Hobaba, syna Reuela, aby przyłączyli się do Izraelitów i nauczyli ich, jak żyć na pustyni (Lb 10:29). Jego potomkowie są wymieniani w Księdze Sędziów 1:16.
Sisera został zamordowany przez Jael, kanał Hebera Kenity, który wbił mu kołek w wygląd (Sędziów 4:11, 5:24). Heber oddzielił się od Kenitów i związał się z kananejskim królem Jabinem, który uciskał Izraelitów, Debora była sędzią. Balaam wspominał Kenitów (Lb 24:21-22), przepowiadając, że Aszszur ich do niewoli. Aszszur oznaczać Asyryjczyków może lub Amorytów.
Saul oszczędził Kenitów podczas swojej kampanii przeciwko Amalekitom, ostrzegając ich, aby odeszli (1 Sm 15:6). Dawid napisał, że Achisz z Filistynów pomyślał, że ich napadł (1 Sm 27:10), a później wysłał im łupy od Amalekitów (1 Sm 30:29). Rekabici, których pochwalił Jeremiasz (Jer 35) i pomogli Nehemiaszowi odbudować mury (Neh 3:14), byli potomkami Kenitów (1 Krn 2:55).
Kenizyci i Kadmonici
Po Rdz 15 nie ma o nich wzmianki. Do czasów Mojżesza Kenici, Kenizyci i Kadmonici nie są wymieniani na liście narodów w kraju. Kaleb był synem Jefunnego Kenizyty (Lb 32:12).
Drzewo rodzinne
Z Tabeli
Narodów (Rdz
10:15) i 1 Krn 1:11 podaje rodowód każdego:
synowie Chama - Kusz , Egipt i Kanaan ,
synowie Egiptu - Kasluhim i Filistyni ,
oraz synowie Kanaanu — Jebusytów , Amorytów , Girgaszytów i Chiwwitów . _ Jeden
z synów Ezawa, święty Elifazem, miał konkubinę Timnę, która urodziła
Amaleka, przodka Amalekitów (Rdz 36:12).
Inne ludy są wymienione, gdy Jozue miał wejście do kraju. Można ich zidentyfikować na cztery grupy: Hetytów, Peryzzytów, Refaitów, Kananejczyków.
Hetyci
Hetyci pochodzili od źródła ludu, który żył w środowisku zewnętrznym, który wkroczył do Azji Mniejszej około 2000 rpne, a następnie rozprzestrzenił się i zdominował północną Syrię. Egipt był ich głównym rywalem, który zdominował południową Syrię. Ich sposób kontrolowania północnej Syrii było kontrolowanie małych, ale w pobliżu miast-państw za pomoc siły militarnej i dobrej dyplomacji. Stworzyli stworzyć sieć państw wasali w stosunku do hetyckich traktatami zwierzchnimi, rodzaj życzliwego feudalizmu. Każdy król-wasal miał swobodę działania w zakresie spraw specjalnych i gwarantował ochronę swojej dynastii przed uzurpatorami. Z kolei z prawa do prowadzenia niezależnej polityki zagranicznej i zobowiązał się do rocznej daniny na rzecz hetyckiej stolicy.
Postanowienia traktatu
zostały utworzone:
a) Brak obcych sojuszy poza
orbitą hetycką
b) Brak wrogości wobec innego
wasala Hetytów
c) Obowiązek odpowiada na
każde wezwanie do obrony przez hetyckiego zwierzchnika
d) Obowiązek stłumienia
dowolnych plotek o korona hetycka lub tajne spiski buntu
e) Zakaz udzielania azylu
uchodźcom z ziem hetyckich
f) Obowiązek udostępnienia
Hetytom wszystkim uciekinierów,
g) Obowiązek osobistego
stawiennictwa szczególnie raz w roku na Dworzec hetyckim z daniną.
Grupy Hetytów żyły w górzystym kraju Ziemi Obiecanej (Lb 13:29). Czcili do tysiąca różnych bogów. Hetyci byli z Izraelem przez cały okres Starego Testamentu. Abraham kupił miejsce pochówku Sary od Efrona Hetyty, który mieszkał w Hebronie (Rdz 23). Stało się do miejsca pochówku patriarchów: Abrahama i Sary, Izaaka i Rebeki, Jakuba i żon (Rdz 49:29). Ezaw obejmował dwie żony, z których jedna była córką Chetyty (Rdz 26:34, 36:2).
Ich wpływ był szczególnie duży około 1450-1200 pne. Bóg obiecuje Hetytów w rękach Izraela, ale ponieważ Izrael opuścił Pana, został w kraju (Sędziów 3:5). Dawid miał Achimeleka Chetytę w swojej bandzie wyjętych spod prawa (1 Sm 26:6). Dawid zgrzeszył z pomocą Uriasza Chetyty (1 Sm 11-12), Uriasz był jednym z mocarzy Dawida (1 Krn 11:4). Salomon używał Hetytów do pracy przymusowej (1 Krl 9:20-22) i eksportował egipskie rydwany do Hetytów i Syryjczyków na północ od Izraela (1 Krl 10:29). Miał też żony Chetytki (1 Krl 11:1). Hetyci nadal stanowili siłę w czasach Jehorama i Elizeusza (850 pne) (2 Krl 7:6). Imperium Hetytów padło ofiarą „ludzi morza” w 1190 pne
Peryżyci
Peryzyci i Kananejczycy są często wymieniani razem. Być może była to ogólna nazwa dla mieszkańców wzgórz. Mieszkali z Kananejczykami w pobliżu Betel i Aj (Rdz 13:7) i mieszkali z Jebusytami w górach (Joz 11:3). Plemieniu Józefa nakazano polecenie ukończenia Refaitów i Peryzzytów (Joz 17:15). Juda i Symeon zaatakowali i pokonali Peryzzytów i Kananejczyków, aby opuścić terytorium Judy, pojmali króla Adonibezeka i odcięli mu palce u rąk i nóg. Należeli do tych, którzy pozostali jeszcze w kraju w czasach Ezdrasza (Ezdrasz 9:1).
Refaim lub Anakim – (hebr. giganci)
Ten lud był plemieniem olbrzymów, potomkami Anaka, którzy mieszkali na tej ziemi. Ich wzrost był legendarny, Moabici i Ammonici mieszkali na ziemi zajmowanej wcześniej przez Eminów, którzy byli tak wielcy i wysocy jak Anakim (Pwt 2:11). Król Og z Baszanu był ostatnim ostatnim Refaim. Spał na żelaznym łożu, długości na dziewięć łokci i szerokie na 4 łokcie (Pwt 3:11, Joz 12:4, 13:12). Ziemia Baszan była również znana jako ziemia Refaitów. Miasto Hebron było również znane jako Kiriat-Arba, Arba był głównym Anaka (Joz 15:14, 21:11). Dolina Refaim stanowiła granicę między Judą a Beniaminem (Joz 15:8, 18:16), gdzie później Dawid zaczął z Filistynami (2 Sm 5:18,22).
Refaim pokonałni przez Kedorlaomera i czterech królów ze wschodu (Rdz 14:5). Dwunastu szpiegów zarejestrowanyo, że widzieli trzech potomków Anaka (lub Nefilim). Czuli się przed nimi jak koniki polne (Lb 13:22,33, Pwt 1:28). Mojżesz ostrzegał Izraelitów, że wkrótce wejdą do ziemi ludu wielkiego i wysokiego, synów Anakitów, przypominając im powiedzenie: „Któż może się przeciwstawić synom Anaka?” (Prz 9:2)
Jozue zmiotł Anakitów z górzystego kraju, ale zysk uciekli do Filistynów (Joz 11:21-22). Kaleb wypędził trzech synów Anaka (Joz 15:14, Sędziów 1:20). Wydaje się, że plemię straciło swoją odrębną egzystencję wśród Filistynów. Być może Goliat był potomkiem Anakitów, żyjących teraz z Filistynami (6 łokci = 9 stóp). Proroctwo Jeremiasza o Filistynach mówi o nich jako o resztce Anakitów (Jer 47:5)
Kananejczycy
wstawianie Kananejczyków nadane odmiany grupom składnika obiecaną (Rdz 10:15). Są potomkami Noego przez Chama. Kanaan został przeklęty przez Noego jako niewolnik swoich braci po incydencie, kiedy Noe był pijany i leżał nagi (Rdz 9:25). Mieszkali w różnych miejscach innych mieszkańców kraju, na nizinie (Lb 13:29).
Oto potomkowie Kanaana (Rdz 10:17, 1 Krn 1:15):
Chiwwici
Spokojni ludzie biznesu, prawdopodobnie koczowniczy. Mieszkali na górze Liban i innych północnych górach (Joz 11:3, Sędziów 3:3). Spis Dawida znajduje ich w pobliżu Tyru i Sydonu (2 Sam 24:7). Dina, córka Jakuba i Lei, została zgwałcona przez Sychema Chiwwitę. Represje konfliktu między Jakubem a miejscowymi mieszkańcami (Rdz 34). Ezaw obejmował dwie żony, z których jedna była córką Chiwwity (Rdz 36:2). Mężowie z Gibeonu, którzy oszukali Izraelitów, przez myśleli, że przybyli z daleka, byli Chiwwitami (Joz 9:7, 11:19). Salomon używał ich do pracy przymusowej (1 Krl 9,20; 2 Krn 8,7).
Girgaszyci
Liczba o nich wiadomo, ale tradycja mówi, że uciekli do Afryki.
Amoryci
Ważne jest, aby nie mylić tych ludzi z Ammonitami. Amoryci to ogólna nazwa ludów ze wschodniej części Morza Martwego. Ziemia Amorytów była stworzona z ziemi obiecanej (np. Amosa 2:9-10). Rdz 15:16 mówi, że nieprawość Amorytów nie była całkowita (termin ogólny). Pierwotnie przybyli z Mezopotamii około 1875-1425 pne. W pewnym okresie Amoryci dużym królestwem, które mielio Asyrię i Babilonię. Znaczna część ich królestwa leżała na wschód od Jordanu. W latach 1380-1345 król Amorytów został wasalem Hetytów. W 1792 pne Hammurabi, Amoryta, był królem Babilonii.
Abraham usłyszał z nimi przymierze przeciwko czterem królom ze wschodu (Rdz 14:7,13). Szpedzy donieśli, że Amoryci mieszkali w górach (Lb 13:29). Izraelici pokonali Sichona, króla Amorytów i Oga, króla Baszanu, również określanego jako Amoryta (Lb 21:21-30). Zwycięstwo to zapamiętane jako święto w historii Izraela (Sędziów 11:19-23, Ps 135:11, 136:19). Połowa plemienia Manassesa urodziła Amorytów, od doliny Arnonu do góry Hermon (Lb 32:33).
Amoryci mieszkali w Aj (Joz 7:7) iw górach (Joz 11:3). Podczas podboju północy pięciu królów Amorytów (Jerozolima, Hebron, Jarmut, Lakisz i Eglon) wypowiedziano wojnę Gibeonowi (Chiwwitom), ponieważ zawarli przymierze z Izraelem. Pan zabił ich kamieniami gradowymi (Joz 10:5). Za dni Samuela panował pokój między Izraelem a Amorytami (1 Sm 7,14). Salomon używał ich do pracy przymusowej (1 Krl 9,20; 2 Krn 8,7).
Izrael ostrzeżony został, aby nie czcił bogów Amorytów (Sędziów 6:10). Amoryci byli przykładem bałwochwalstwa, bałwochwalstwo Achaba przypominało Amorytów (1 Krl 21:26), a Manasses był wyżej niegodziwy niż Amoryci (2 Krl 21:10).
Jebusyci
Ta grupa mieszkała między innymi w Jerozolimie (Joz 15:63). Było to słowo kluczowe, trudne do wykonania i nigdy nie warte wdzięczności aż do czasów Dawida, mimo że armia jerozolimska została zniszczona w czasach Jozuego (Jozuego 10). Jebusyci nie zostali wypędzeni, ale mieszkali z ludem Judy (Joz 15:63, Sędziów 1:21). Dawid zdobył miasto, wchodząc do szybu wodnego (2 Sm 5:6-10, 1 Krn 11:4-6). To właśnie od Jebusyty Dawid nabył funkcję pod tworem urządzenia po pojawieniu się tam anioła po pladze zesłanej w opisie spisu Dawida (2 Sm 24:18, 1 Krn 21:15-18). Salomon wykorzystywał Jebusytów do pracy przymusowej (1 Krl 9:20, 2 Krn 8:7). Szpedzy donieśli, że widzieli ich w górach razem z Hetytami i Amorytami (Lb 13:29).
Inni ważni wrogowie:
Filistyni
Pomyśl sobie, że Filistyni przybyli z Krety po upadku imperium minojskiego. W inskrypcjach egipskich zwanych ich „ludami morza”. Nie udało im się najechać do Egiptu, więc osiedlili się wzdłuż wybrzeży Palestyny od Joppy po Gazie. Ich pięć głównych miast to Ekron, Azdod, Aszkelon, Gat i Gaza. Filistyni mieli dalej zaawansowaną cywilizację materialną niż Izraelici i byli w stanie wytwarzać narzędzia i przyrządy zgrzewające. Izraelici udali się do Filistynów, aby naostrzyć swoje narzędzia medyczne (1 Sm 13,19).
Jer 47:4 łączy Filistynów i Kaftorów w hebrajskim paralelizmie. Kaftorimowie przybyli z Kaftoru i osiedlili się na lud morski (Pwt 2:23). wykonane w Sof 2:5 Filistyni są powiązani z Ceretytami, o których uważa się, że pochodzą z Krety lub z tego obszaru. Zdjęcia ich zbroi, a szczególnie charakterystycznego nakrycia głowy z piórami, wyniki się na egipskich płaskorzeźbach. Nazwa Palestyna pochodzi od Filistii, kraju Filistynów.
Filistyni byli ludźmi w ziemi obiecanej, której Jozue nigdy nie podbił (Joz 13:2). Stali się jednym z głównych źródeł Izraela z około 270 odniesieniami w Biblii. Abraham mieszkał w kraju Filistynów (Rdz 21:34). Abimelech był królem Filistynów (Rdz 26:1). Każdy Abraham, jak i Izaak z kolei zawarli z nim przymierze. Stanowili stały problem dla Izraela.
Bóg używał się Filistynami między innymi do dyscyplinowania ludu Izraela. Tuż przed śmiercią Heli zdobyli arkę, a Bóg odzyskał ją dzięki boskiemu osądowi (1 Sm 5-6). Saul odniósł z nimi kilka zwycięstw, ale pokonał Saula w bitwie pod górą Gilboa, kiedy Saul został zabity, niż został upokorzony przez Filistynów (1 Sm 31). W czasach Dawida byli całkowicie pokonani. w języku angielskim proroctwa przeciwko nim w Zachariasza rozdz. 9. Pompejusz włączył ich do prowincji Syrii w 62 rpne.
Amalekici
Amalekici byli koczowniczym ludem z okolic Synaju i Negebu. Amalek był wnukiem Ezawy (Rdz 36:12, 1 Krn 1:36). Wzmianka o ziemi Amalekitów w Rdz 14:7 jest na późniejszym następstwie redakcyjnym, prawdopodobnie Mojżesza lub Ezdrasza.
Pierwsza bitwa po exodusie była przeciwko Amalekitom pod Refidim na Synaju (Wj 17). Następnie Aaron i Chur podtrzymywali ręce Mojżesza, Izrael zwyciężał. Pan sąd, że całkowicie zgładzi Amaleka (Wj 17:14). Uznano za błędną, ponieważ po tej dacie nie znaleziono żadnych śladów archeologicznych na istnienie Amalekitów.
Dwunastu szpiegów zarejestrowanych Amalekitów w Negebie (Lb 13:29). Kiedy Izraelici nie posłuchali Mojżesza i weszli do kraju, zostali pokonani przez Amalekitów i Kananejczyków w Chorma (Lb 14:39-45). Balaam prorokował, że Amalek, pierwszy z narodów (pochodzenie czy status?) dokonał zagłady (Lb 24:20).
Król Moabu, Eglon, zebrał Ammonitów i Amalekitów, aby to zrobić i uciskać Izraelitów, aż sędzia Ehud wyzwolił Izrael, zabijając Eglonę, gdy ten sam sobie ulżył (Sędziów 3:13). Później Amalekici napadli na Izrael wraz z Madianitami, zabierając ich trzody i zboże, jak szarańczę, aż Bóg wzbudził Gedeona jako wybawiciela (Sędziów 6:3).
Amalekici spowodowali upadek króla Saula, kiedy to nie posłuszeństwo Bogu, nie zabijając ich wszystkich i oszczędzając króla Agaga (1 Sm 15). Później Dawid napadł na Amalekitów, gdy mieszkał z królem Akiszem w kraju Filistynów (1 Sm 27) – oczywiście Saul oszczędził nie tylko ich króla.
W historii Estery Haman, zły charakter i wróg Mardocheusza, jest używany jako Agagita, prawdopodobnie potomek Agaga (Est. 3:1). Nie posłuszeństwo Saula może przynieść 600 lat później do awarii. Po najeździe Amalekitów na Ziglag, Dawid ścigał ich, zabijając wszystkich z telefonu 400 i odzyskując swój żony (1 Sm 30). Amalekita wysłała Dawidowi wiadomość o śmierci Saula, mówiąc, że zabił samego Saula. Dawid zabił go za zabicie pomazańca Pańskiego (2 Sm 1:1). W czasach Ezechiasza Symeon zniszczył aminokwasy Amalekitów w twierdzach na górze Seir (Edom) (1 Krn 4:43).
Amonici i Moabici
To są potomkowie Lota z jego córek (Rdz 19,37).
Edomici
To są potomkowie Ezawy
Wniosek
Izraelowi ostrzegano, że jeśli nie zniszczą ludzi w kraju, staną się „kolcami w waszych oczach Bóg i cierniami wróg boku” (Lb 33:50-56). Jozue poprowadził lud przez Jordan i zniszczył wiele miast i ludów (Joz 12). Jozue podbił środowisko, ale nie wszyscy ludzie w niej zginęli (Joz 11:21-23). Księga Jozuego 13:1-7 podaje nam listę ziem, które jeszcze trzeba posiąść. Jozue dowiedział się, że otoczenie i plemion było ją po to, aby wejść (Joz 23:4-13). W Księdze Sędziów plemiona się ich wypędzić. Juda i dom Józefa sukcesywnie, ale inni ponoszą porażkę (Sdz 1:27-36). Stało się tak dlatego, że ludzie nie burzyli ołtarzy (Sdz 2:2) i nie służą Baalowi (Sdz 2:11ff).Sdz 3:3f podaje nam listę narodów, które są w kraju. Sdz 3:5-6 jest jednym z najsmutniejszych wersetów, ponieważ stwierdzono, że nie została spełniona. Ziemia nie była ich wyłączną podstawą. Zamieszkiwali ją razem z grupami uczniów kananejskimi, hetyckimi i peryzyckimi. Obietnica z Lb 33:55-56 została spełniona.
Rodzaje grzechów znalezionych przez Kananejczyków są wymienione w Biblii. To pokazuje nam wyobrażenie o typie życia w Kanaanie przed przybyciem tam Izraela. Pwt 9:4-5 jasno widać, że narody dopuszczały się rażącej niegodziwości. Sąd Boży przez wiele lat (Rdz 15:14-16). Kpł 18:1ff podaje nam listę okropności skutecznych praktyk w kraju (Kpł 18:24). Wymieniono grzechy choroby, ofiary z dzieci, homoseksualizm i perwersje ze zwierzętami. Pwt 18:9-14 dostarczenie listy do czary i okultyzm.