Nawigacja

Mateusza 10:(26) "...nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajnego, o czym by się dowiedzieć nie miano. (27) Co mówię wam w ciemności, opowiadajcie w świetle dnia; a co słyszycie na ucho, głoście na dachach. "

Ostatnie uaktualnienie: 22 Listopada 2019

Fałszywa Ewangelia Pawła - ciąg dalszy.

Bóg uczynił Izrael Królestwem Bożym, ale Izrael złamał przymierze z Bogiem i Bóg był zmuszony do ukarania Izraela i rozproszenia go. Bóg ponownie dąży do ustanowienia Królestwa Bożego i składa prorocze zapowiedzi ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi a Chrystus jako Król tego Królestwa pokazuje nam osobiście, jak dążyć do Królestwa. Izraelici znali te proroctwa i z nadzieją oczekiwali Mesjasza.

Co jest najważniejsze, Bóg owe proroctwa oraz swe plany zaprzysiągł na samego siebie!

Jakakolwiek negacja Królestwa Bożego na ziemi to otwarty bunt przeciwko Bogu, poniżenie Syna Bożego, który za Naród Wybrany oddał swoje życie. Cała misja Isusa Chrystusa to ukazanie miłości Boga Ojca do Izraela i do odnowienia Królestwa Bożego za cenę krwi Chrystusa, która obmywa nas z grzechów i umożliwia zbawienie czyli życie wieczne w Królestwie Bożym na ziemi.

Wybrani apostołowie obserwowali Mesjasza oraz byli osobiście pouczani przez Niego, jak mają postępować w obliczu Bożych Przykazań i proroctw. On dał im przykazanie naśladowania siebie i dalszego przekazywania Jego nauk.

Chrześcijaństwo to wszystko odrzuca zniesławiając swym nieposłuszeństwem Boga i Syna!

Porównajmy nauki Łukasza i Pawła.

Ani słowa o Królestwie Bożym na ziemi u Pawła. Łukasz kopiując Mateusza wspomniał o Królestwie... Niebios, ale niczego nie wyjaśnił.

Mamy w Dziejach Apostolskich scenę wniebowstąpienia Chrystusa, zesłanie Ducha Bożego i mówienie językami, ale... Chrystus tego nigdy zapowiadał. '

O tym także nie wiedziałeś, prawda?

Mamy także tzw. Ostatnią Wieczerzę o której rzeczywiści apostołowie nigdy nie wspomnieli. Niemal całe Dzieje Apostolskie to opis Łukasza, który sam nigdy niczego nie widział. W Ew. Łukasza mamy Zdrowaś Mario i wiele innych nie sprawdzonych i nielogicznych doktryn, rzekomo wypowiedzianych przez Chrystusa.

Łukasz posunął się nawet tak daleko, że stwierdził że w żadnym innym imieniu nie ma zbawienia poza Chrystusem.

Dzieje 4:11 On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. 12 I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.

A Bóg Ojciec? Nie da nam zbawienia?

Paweł wprowadził zupełnie inną doktrynę - unieważnienie Prawa. Zbawienie jest z łaski Bożej. Wystarczy zaakceptować Chrystusa i wyznać to przed ludźmi i już się jest zbawionym. Innymi herezjami Pawła są tzw. sprawy duchowe. Paweł i naśladowcy Pawła wybierają się tylko do nieba.

Dlatego Paweł nie głosi Ewangelii o fizycznym, cielesnym Królestwie Bożym na ziemi. Forsuje on doktrynę rzekomego unieważnienia Prawa i wraz z Łukaszem w Dziejach Apostolskich obaj forsują temat.. pogan, uważając Żydów (nie Izraelitów) za 12 pokoleń Narodu Wybranego.

Tymczasem Chrystus został posłany do zagubionych owiec Izraela.

W Objawieniu Syn Boży powiedział tak o Żydach.

Objawienie 3:9 Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów (Judejczyków), a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem.

W ten sposób szatan świadomy porażki z powodu zmartwychwstania Syna Bożego rozpoczął wywrotową robotę. Jego dziełem są listy Pawła i prace dwóch przyjaciół, Łukasza i Marka, którzy razem skutecznie przykryli chwastami czystą pszenicę, aby słowa Chrystusa nie wywierały wpływu na słuchaczy Pawła i kleru.

Chrześcijaństwo zupełnie porzuciło Stary Testament wraz z Królestwem Bożym na ziemi a zajęto się sprawami duchowymi i popieraniu dzisiejszego szatańskiego Izraela, według dowodów w listach Pawła.

Zorganizowane Chrześcijaństwo opiera się właśnie na listach Pawła, na Łukaszu - jego Ewangelii i Dziejach Apostolskich.

Chrześcijaństwo bez tych trzech pisarzy - Pawła, Łukasza i Marka... nie może istnieć!

Głównie szerzy się fałszywa nauka o zbawieniu z łaski i o anulowaniu Prawa, czyli Przykazań.

Jest to bezpośrednie negowanie nauk Boga i Chrystusa i jest otwartym buntem przeciwko Bogu i Synowi!

Ale wejdźmy w to nieco głębiej pamiętając o sytuacji, w jakiej znajdował się Paweł.

List Pawła do Galacjan.

Szczególnie wiele światła na te rzeczy przedstawia nam list Pawła do Galacjan.  Nieco bliższa analiza listu Pawła do Galacjan ujawnia nam coś niezwykłego oraz przerażającego.

List do Galacjan jest listem do wszystkich zborów w Galacji, a nie jest listem do tylko jednego zboru.

Galatów 1:2 I wszyscy bracia, którzy są ze mną, do zborów Galacji:

Najwyraźniej Paweł głosił swoją Ewangelię i w ten sposób powstało kilka zborów w Galacji. Nic dziwnego, skoro cały ten region słyszał już o Chrystusie,  o Jego śmierci i zmartwychwstaniu. Kiedy pojawił się Paweł przedstawiający się za apostoła, natychmiast mu uwierzono i w ten sposób powstały owe zbory.

Po pewnym czasie okazało się, że zbory w Galacji odrzuciły większość nauk Pawła.  Dlaczego?

Ponieważ pojawili się w tych zborach rzeczywiści apostołowie Chrystusa. Postawiło to Pawła w szczególnie trudnej sytuacji i dużym zakłopotaniu a nawet pokazała się jego... wściekłość.  Reputacja Pawła została w bardzo poważny sposób nadwyrężona. Został on zmuszony do napisania listu do zborów w celu wyjaśnienia pewnych kwestii, oraz oczyszczenia siebie z poważnych zarzutów.

Głównym problemem było to, że Galacjanie zorientowali się, że Paweł w porównaniu z apostołami nauczał zupełnie innej Ewangelii.

Źródłem konfliktowych opinii był Zakon czyli Prawo, które Paweł swoimi naukami publicznie unieważniał.

Apostołowie zdołali jednak przekonać Galacjan, że Paweł nie ma żadnej wiarygodności, że nie znał Chrystusa i nie był Jego uczniem. Dalej ujawnili, że Paweł popełnia poważny błąd nauczając, że zbawienie nie jest zależne od posłuszeństwa wobec Zakonu ale jest tylko i wyłącznie od wiary.

Paweł wprowadził termin, który był zniekształceniem wersetu - "a winni Mu oddawać cześć w duchu i prawdzie."

Opracował on system wierzeń oparty na człowieku pełnym ducha, który potrafi mówić językami, a nawet czynić cuda, jak... uzdrawianie czy wypędzanie demonów. Człowiek tak wyposażony był kontrastem w stosunku do człowieka cielesnego.

Paweł określał każdego, kto przestrzega Zakon, jako człowieka cielesnego, który jeszcze nie poznał głębszych nauk, prowadzących do wyższego etapu wiary czyli człowieka duchowego. Człowiek duchowy - według Pawła - był na wyższym etapie Chrześcijanina, który w ten sposób przygotowywał się do życia w duchu, w niebie. Czy to nie brzmi jak Chrześcijaństwo Pawłowe? Oczywiście że tak.

Doktryny tej Chrystus nie nauczał.

Wszyscy znający nieźle Biblię zgodzą się ze mną, że Paweł rzeczywiście w wielu miejscach forsował człowieka duchowego i nawoływał do porzucenia wszelkich oznak cielesności. Paweł nie wyjaśnił, dlaczego Bóg stworzył Adama.. cielesnego.

Według Pawła człowiek cielesny to człowiek polegający na uczynkach Zakonu, który ulega pożądaniom cielesnym, które prowadzą wprost do grzechu. Paweł w mistrzowski sposób połączył Prawdę z kłamstwem i w taki właśnie sposób nauczał wszystkie zbory.

"Porzućcie Zakon który wywołuje wszelkie pożądania cielesne a staniecie się duchowymi dziećmi moimi." Nazwał się nawet... ich ojcem duchowym.

Paweł posiadał jeden poważny atut, który powodował to, że wielu w niego uwierzyło.

Mógł on czynić cuda i dzięki nim uzyskiwał dużą wiarygodność. Problemem dla nas jest źródło owej mocy - źródło Boże, czy szatańskie?

Ale nawet jego cuda nie obroniły go przed ujawnieniem i opuszczeniem przez wielu.

Sprawdźmy kilka wersetów listów Pawła do Galacjan po tym właśnie kątem.

Zwróćmy także uwagę na to, że ów list pasterski Pawła powinien budować duchowo braci i siostry  a nie powodować rozłamy wobec rzeczywistych apostołów Isusa Chrystusa.

Galacjan 1:1 Paweł, apostoł nie od ludzi ani przez człowieka, lecz przez Isusa Chrystusa i Boga Ojca, który go wzbudził z martwych, (BM)

Paweł przypomina swoją 'cudowną ' konwersję i podkreśla wyraźnie swój autorytet, pomimo braku dowodów owej konwersji. Potem zaczyna się wyjątkowo ostry atak na Galacjan:

(6) Dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od tego, który was powołał w łasce Chrystusowej do innej ewangelii,

Ewidentnie Paweł już wie, że Galacjanie niemal całkowicie odwrócili się od 'tego' czyli jego, Pawła, i daje im znać, że jest to mu wiadome. Stwierdza jednak, że to go bardzo dziwi i że jest tym rozczarowany, że oni 'dają się odwieść' od niego, Pawła, który im osobiście głosił inną ewangelię.

Paweł przyznaje w tym momencie, że jego, Pawła Ewangelia jest inna niż Ewangelia Apostołów Chrystusa.

Czy Paweł ubolewał z powodu pozostawienia Prawdy przez Galacjan? Czy raczej własna duma spowodowała, że uznał on, że Galacjanie zostali odwiedzeni od niego, a nie od prawdy! A to przecież on zaznajomił ich ze swoją ewangelią.

Najwyraźniej Paweł jest świadomy tego, że jego Ewangelia jest całkowicie odmienna od ewangelii Chrystusa i Jego apostołów.

Galacjan 1:7 Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową.8 Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty! 9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Jeśli wam ktoś zwiastuje ewangelię odmienną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty!

Żeby nie zaatakować zbyt ostro, Paweł nazywa Piotra i innych - pewnymi ludźmi, którzy według niego 'chcą przekręcić ewangelię Chrystusową', czyli ewangelię Pawła. 

Paweł otwarcie twierdzi, że jedynie jego Ewangelia jest Ewangelią prawdziwą.

W ten sposób Paweł wyraźnie neguje nauki Chrystusa i oskarża apostołów o fałszowanie ewangelii.

Według Pawła Chrystus i jego apostołowie nie głoszą prawdziwej ewangelii.

Podpiera się on w tym tekście niezwykle ostrym i stanowczym przekleństwem. Większość Chrześcijan jest przekonana, że Pawłowi chodzi o fałszywych nauczycieli, a nie o apostołów.

Kontekst tego listu jasno wskazuje, że Paweł szkaluje samych apostołów i to w sposób wyjątkowo agresywny. W tym przypadku grozi on apostołom a nawet aniołom Bożym przekleństwem. Mocne słowa.

Galacjan 1::11 A oznajmiam wam, bracia, że ewangelia, którą ja zwiastowałem nie jest pochodzenia ludzkiego; 12 Albowiem ja nie otrzymałem jej od człowieka, ani mnie jej nie nauczono, lecz otrzymałem ją przez objawienie Isusa Chrystusa.

Tutaj Paweł przypomina rzekomo nadprzyrodzone źródło swej wiedzy, czyli objawienie samego Isusa Chrystusa.

Ponownie jest to niezgodne z prawdą.

Dlaczego Chrystus miałby przekazywać odmienną ewangelię apostołom i odmienną Pawłowi? To nie ma żadnego sensu, zwłaszcza, że za tę właśnie  Ewangelię, naukę o Królestwie Bożym tutaj na ziemi oddal nasz Mesjasz swoje życie.

Galacjan 1:15 Ale gdy się upodobało Bogu, który mnie sobie obrał, zanim się urodziłem i powołał przez łaskę swoją, 16 Żeby objawić mi Syna swego, abym go zwiastował między poganami, ani przez chwilę nie radziłem się ciała i krwi, 17 Ani też nie udałem się do Jerozolimy do tych, którzy przede mną byli apostołami, ale poszedłem do Arabii, po czym znowu wróciłem do Damaszku. 18 Potem, po trzech latach, poszedłem do Jerozolimy, żeby się zapoznać z Kefasem i przebywałem u niego dni piętnaście;

Niezwykłe. Paweł wybrany przez Boga, zanim się urodził, ale Bóg nie spowodował, aby Pawła wysłać na naukę do Chrystusa! Widzimy wyraźnie, że mamy serię problemów. Paweł twierdzi, że został wybrany jeszcze przed swym narodzeniem. Jakoś Bóg nie postąpił w swoim zwyczaju dając Synowi wszystkich uczniów, poza Pawłem.

W tym momencie poznaliśmy prawdę o Pawle

Paweł sam przyznał otwarcie, że istnieją dwie Ewangelie. Jego Ewangelia oraz Ewangelia apostołów Baranka. Jedna z dwóch jest na pewno jest fałszywa! Która!?

Mamy więc różne źródła sprzecznych ze sobą dwóch Ewangelii.

• 1. Apostołowie wybrani przez Boga byli nauczani Ewangelii przez samego Chrystusa. Byli oni także naocznymi świadkami Jego cudów oraz Jego śmierci i zmartwychwstania.
•  2. Paweł bez wiarygodnych bezimiennych świadków rzekomo widział i słyszał Chrystusa, który podał mu inną Ewangelię od tej, którą podał On swym apostołom. Opis Łukasza owej konwersji w trzech różnych i sprzecznych ze sobą wersjach nie ma absolutnie żadnej wiarygodności.

Zwłaszcza, że już doskonale wiemy, że była to inna ewangelia od Ewangelii rzeczywistych apostołów i to zeznał nam na piśmie sam Paweł.

Jakie znaczenie ma inna Ewangelia Pawła?

Ile posiadamy dowodów na potwierdzenie ważność Ewangelii głoszonej przez Apostołów?

Jakie dowody przedstawia nam Paweł?

Objawienie 20:(12) I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. (13) I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i Hades wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich.

Praktycznie to nam powinno wystarczyć i wszystko jest już jasne.

Nasuwa się logiczne pytanie.

Jak można wierzyć Pawłowi i tym samym zaprzeczać Bogu i Synowi?

Jest to efekt czytania tylko fałszywych Ewangelistów oraz apostoła Pawła, głównego 'boga' Chrześcijaństwa.

Jeżeli odrzuca się słowa Boga oraz Syna Bożego, Chrystusa, zbawienie jest niemożliwe. Odrzucając słowa Boga i Syna, odrzucamy także i Boga i Syna!

Jeżeli te dowody nie są wystarczające, idźmy tym samym tropem nieco dalej. Dowodów jest znacznie, znacznie więcej.

Fałszywa Ewangelia Pawła - ciąg dalszy.

Niemal nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, że Paweł i Łukasz założyli fałszywe podwaliny pod Żydów, jako Naród Wybrany przez Boga. Chrystus nigdy Żydów nie nazwał Narodem Wybranym, ale nazwał ich plemieniem żmijowym. Bliższa analiza Ewangelii Mateusza oraz Jana ukazuje nam powód pojawienia się na ziemi Chrystusa - przybył on do owiec czyli do Narodu Wybranego.

Największym grzechem Pawła jest oczywiste legitymizowanie Żydów czyli Edomitów.

Główną strategią Pawła i Łukasza jest pomijanie za wszelką cenę termatyu 12 pokoleń Izraela. Mówi się ogólnikowo o Izraelu lub o złych Żydach.

Ani Paweł ani Łukasz nie wspomina o tym, że 12 pokoleń Izraela istnieje w rozproszeniu. Ich listy sugerują, że w Palestynie mieszkają Judejczycy czyli... Żydzi ( od Juden czyli od Judejczyków)  bez wnikania w szczegóły o całe 12 pokoleń Izraela.

I taka strategia przyniosła pożądane rezultaty i większość Chrześcijan wierzy w to, że obecny Izrael to właśnie Żydzi. O 12 pokoleniach wcale nikt nie wspomina z wiadomych przyczyn. Oszustwo mogłoby wyjść na wierzch.

Co jest najważniejsze, obie Ewangelie - Mateusza i Jana zgodnie określają Żydów jako nasienie węża czy plemię żmijowe. Także Objawienie daje nam wiele światła o reszcie 12 pokoleń Izraela, rozproszonych po całym świecie.

Jezeli weźmiemy pod uwagę to, że Paweł i Łukasz piszą prawdę, to 12 pokoleń Izraela to ogólnie Żydzi.

Ale wystarczy nieco dokładniejszej analizy tych tekstów i natychmiast okazuje się, że jest to wielki błąd, właśnie oparty na Łukaszu i Pawle. Inne księgi NT tego wcale nie potwierdzają, nie mówiąc już o Starym Testamencie.

Paweł jest główną osobą, która założyła podwaliny pod fałszywy Izrael, który w roku 1948 podbił Palestynę i jest dzisiaj mylnie uważany za Naród Wybrany przez Boga. Żydzi to naród wybrany przez innego... 'boga'. Ich rzeczywistym 'bogiem' jest szatan a Objawienie nazywa ich synagogą szatana.

W Ewangelii Mateusza i Jana mamy bardzo wyraźnie ukazany stosunek Isusa do Heroda, do Sanhedrynu a w szczególnosci do clanu faryzeuszy, których Chrystus nazwał... plemieniem żmijowym. Osądził ich ogniem Gehenny!

W jakim celu Chrystus pojawił się na ziemi?

Aby oddać swoje życie na okup dla wielu ale w szczególnosci za Naród Wybrany. Nie głosił On Dobrej Nowiny nawet Samarytanom, którzy nie byli Izraelitami. W jeszcze gorszej sytuacji była klika rządowa Judei z Edomitą Herodem, który dążył do zamordowania Jezusa jeszcze jaki dziecka. To on spowodował słynną rzeź niewiniątek w Betlejem.

Sytuacja polityczna Judei była nieciekawa. Był to lud Boży, w większości Judejczycy, czyli pochodzący z plemienia Judy oraz Lewici. Władzę nad nimi sprawowali Edomici, konwertyci na Judaizm i Herod oraz reszta Edomitów, czyli Sanhedryn oraz faryzeusze i saduceusze to byli fałszywi Izraelici. Syn Boży przyszedł wyłacznie do zagubionych owiec Izraela, czyli dwóch plemion, Judy i Lewiego. Edomici nazywani dzisiaj Żydami pełnili już wtedy identyczną rolę, jaką pełnią dzisiaj we wszystkich okupowanych przez nich państwach.

'Apostoł' Paweł nie mógł nie wiedzieć o tych detalach, zwłaszcza że sam był Edomitą wyszkolonym przez innych Edomitów jako faryzeusz. Na domiar złego Jakub w pełni potwierdził fakt istnienia na ziemi wszystkich 12 pokoleń Izraela.

Jakuba 1:1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w rozproszeniu.

Isus także mówił, że ma drugie owce, które nie są z tej owczarni. Miał z pewnością na myśli owe rzekomo zagubione 10 pokoleń.

Cel Boga jest prosty.

12 Pokoleń Izraela, czyli czysty genetycznie rodzaj ludzki, stworzony w Edenie przez Boga obejmie władzę nad całym światem, Syn Boży będzie królem Izraela a 144.000 współkróli będzie rządziło całą ziemią i wprowadzało na niej Prawo Boże. Po 1000 lat nastąpi Sąd Ostateczny i część ludzi, którzy nadal grzeszyli zostanie pozbawionych życia z uwagi na bezpieczeństwo Barodu Wybranego. Reszta, mająca sumienia na wyzszym poziomiew otrzyma życie wieczne. Oto w wielkim skrócie plan Boga w stosunku do Narodu Wybranego oraz reszty świata.

W tym scenariuszu oraz w wyroku wykonanym przez Boga na Jerozolimie za mord Jego Syna w roku 70 n.e. nie widać jakiekolwiek możliwości, aby Edomici - plemię żmijowe czy też synagoga szatana - byli objęci planem królestwa Bożego.

Rzeź Jerozolimy przez Rzymian była zapowiedzianą karą nad Jerozolimą oraz na Edomitach, mordercach Syna Bożego. Nikt z apostołów czy uczniów Chrystusa nie przebywał w Jerozolimie podczas oblężenia i dlatego nikt z Narodu Wybranego tam nie zginął. Jest także ewidentne, że w Jerozolimie nie było zborów Chrześcijaństwa, ponieważ nikt ich tam nie zakładał. Cała historia pióra Pawła i Łukasza i głoszeniu poganom była rozdmuchana przez obydwu, a głoszenie Ewangelii, jak w przypadku Efezu czy Galatei nie było wspierane ani przez Boga ani przez Syna.

Była to samowolna i nie autoryzowana akcja grupy Pawła, który za pomocą szatańskich cudów przekonywał pogan do Chrystusa. Było to niezwykle łatwe zadanie z powodu kłamliwej narracji Pawła, że wystarczyło wyznać Isusa przed innymi ludźmi, a zbawienie miało się już w kieszeni.

Nic dziwnego, że apostołowie Baranka musieli dementować kłamstwa Pawła i jego grupy.

Mamy więc olbrzymi problem z Edomitą Pawłem, którego listy, oraz ewangelia Łukasza zaprzeczają kategorycznie planowi Bożemu Królestwa Bożego w każdym aspekcie.

Problem z Pawłem i Łukaszem polega na tym, że w swoich listach i w Dziejach Apostolskich nie widać żadnego rozróżnienia pomiędzy Narodem Wybranym, czyli Judejczykami i Lewitami a... Edomitami.

Widać wyraźnie celową dezinformację obydwu pisarzy, którzy na papierze połączyli synagogę szatana - Edomitów z Judejczykami. Cała owa kłamliwa narracja spowodowała podwaliny pod dzisiejszy fałszywy Izrael, złożony głównie ze sporej części z Edomitów oraz zupełnie pomijający Judejczyków i Lewitów a nawet pogardzający nimi. Żydzi ortodoksyjni są dzisiaj podobnie traktowani, jak byli traktowani przez Sanhedryn i Heroda.

Dopiero w tym świetle wersety z Objawnienia zaczynają mieć olbrzymie znaczenie.

Poniższe słowa wypowiedział Chrystus do zboru w Filadelfii.

Objawienie 3:9 Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów (Judejczyków), a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem.

Mamy także Jego słowa do tych samych ludzi w zborze w Smyrnie.

Objawienie 2:9 Znam ucisk twój i ubóstwo, lecz tyś bogaty, i wiem, że bluźnią tobie ci, którzy podają się za Żydów (Judejczyków), a nimi nie są, ale są synagogą szatana.

Ponownie chodzi o nasienie węża, które atakowało zbory Chrystusa. W tym kontekście jest oczywiste, że zbory te były złożone jedynie z Judejczyków i Lewitów. Nie było w nich Edomitów nasienia węża, czy też synagogi szatana, pomimo zaciekłych prób, aby czysty Naród Wybrany ponownie skazić genami upadłych aniołów czy... skażonych genetycznie Edomitów.

I to jest sedno olbrzymiego problemu, który stworzyli Paweł a zwłaszcza Łukasz w swoich dziejach Apostolskich.

Jest ewidentne, że apostołowie Baranka nie głosili Dobrej Nowiny Edomitom!

Głosił Paweł, ale apostołowie najwyraźniej oczyszczali te zbory od nasienia węża. Paweł pod inspiracją szatana (oczywiście) rozpoczął natychmiastową walkę przeciwko Judejczykom dążą do zunifikowania Judejczyków z Edomitami, co najwyraźniej nie zdało egzaminu, aczkolwiek niektórzy z Edomitów, jak nikolaici byli już członkami zborów, które odwiedził w wizji Syn Boży.

Objawienie 2:15 Tak i ty masz u siebie takich, którzy również trzymają się nauki nikolaitów. 16 Upamiętaj się więc; a jeżeli nie, przyjdę do ciebie wkrótce i będę z nimi walczył mieczem ust moich.

Nikolaici to... gnostycy.

W ten sposób Paweł wraz z Łukaszem rozpoczeli ostry atak na Judejczyków i Lewitów infiltrując ich nasieniem węża, czyli Edomitami.

Reszta działania obydwu już jest nam znana i ich strategia tzw Żydów (Edomitów) jako rzeczywistych Izraelitów wzięła swój początek tuż po wykonaniu wyroku Boga za zabójstwo Syna Bożego w Jerozolimie w roku 70 n.e.

W chwili obecnej istnieje królestwo Edomitów w Izraelu, które uważa się bezpodstawnie za 12 pokoleń Izraela. Jest to kolejny dowód działania szatana, zwalczającego rzeczywisty Naród Wybrany, czyli plemion Słowian, Judejczyków i Lewitów.

Fundamenty pod ten morderczy szatańsko-syjonistyczny plan założyli Łukasz i Paweł!

To z ich przyczyny istnieje bluźniercze chrześcijaństwo popierające synagogę szatana w Palestynie i wierzące w Pawła i Łukasza, a całkowicie odrzucające Boga oraz Syba Bożego przez swe nieposłuszeństwo.

Nic dziwnego, że ewangeliczne Chrześcijaństwo tak popiera zbrodniczy współczesny wrzód w Palestynie. Są oni posłuszni Pawłowi i Łukaszowi.

Temat jest olbrzymi i materiałów jest wielka masa, a dowodów stale przybywa.

Jeżeli chcesz poznać więcej fundamentalnych dowodów przeciwko Pawłowi, przeczytaj także te 2 artykuły.

• Fałszywa Ewangelia Pawła
• Lista bluźnierczych wersetów Pawła

C.D.

Wikipedia podaje ciekawy fragment życia Pawła.

Między 18 a 20 rokiem[1] albo około 28-30 roku[4] przybył do Jerozolimy, gdzie studiował Torę w szkole Gamaliela Starszego. (Warto przeczytać cały artykuł!)

Być może Paweł i Chrystus przechodzili obok siebie w Jerozolimie!

Chrystus nigdy nie powiedział do apostołów, że ma jeszcze jednego apostoła w planie, ale powoła go wtedy, kiedy ten spowoduje śmierć... Szczepana. Czy to brzmi logicznie?

Szczepan, według Dziejów miał wizję Chrystusa w momencie śmierci. Tekst Łukasza zupełnie nonsensowny.  Dlaczego Baranek zaakceptował to, że przyszły rzekomy apostoł powoduje śmierć Szczepana. Jakoś to także nie ma sensu.

Także powołanie Pawła na apostoła pogan nie ma sensu! (Termin - poganie - jest używany tylko przez Pawła i Łukasza!) Takiego planu także apostołowie od Chrystsua nie otrzymali.

Powodów jest kilka. Dlaczego Pawła? Przecież Paweł znający dobrze Prawo jako faryzeusz byłby znacznie lepszym kaznodzieją pośród Żydów. Po za tym Piotr został podobno wysłany do pogan przez samego Boga, według Dziejów Łukasza. Jest wyraźnie o tym w Dziejach 10-tym rozdziale - chrzest setnika rzymskiego Korneliusza. Wszystko to jest bardzo nielogiczne.

Samo faryzejstwo oraz mord na Szczepanie eliminowało Pawła go z grona apostołów. Link - Faryzeusze - kto mówił o nich prawdę?

Ciekawe jest także to, że Paweł nie udał się natychmiast po swym 'nawróceniu' wprost do apostołów, ale działał na własną rękę bez porozumienia z apostołami przez całe 3 lata. Czyżby od razu wiedział, ze jego 'ewangelia' jest odmienna od ich Ewagelii?

Czyżby Chrystus polecił mu izolowanie się od reszty apostołów?

W takim przypadku nie było pomiędzy nimi jakiejkolwiek konsultacji w sprawach doktrynalnych.

Zwróćmy jednak uwagę na to, że wszystko, co wiemy o Pawle, dowiadujemy się od Łukasza, przyjaciela Pawła. Czyli wiarygodność obydwu jest już co najmniej wątpliwa. Według Pawła i Łukasza dopiero po 3 latach intensywnej pracy Paweł rozmawiał z Kefasem (Piotrem) przez dwa tygodnie a także widział się z Jakubem, tym samym, który w taktowny sposób wykazał w swoim liście, że... wiara bez uczynków jest martwa, co jest wyraźną odpowiedzią na fałszywą Pawła doktrynę, że zbawienie jest tylko z wiary a nie z uczynków. Oczywiście relacja Pawła jest jednostronna i znając już jego działalność nie mamy do niego zaufania. Inne zbory także utraciły do niego zaufanie.

Ale dlaczego dzisiejsze zbory nadal mu wierzą?

Uczniowie Chrystusa mieli być rozpoznawani po uczynkach wzajemnej miłości.

Czy List do Galacjan wskazuje na miłość Pawła do apostołów Baranka?

9 A innego z apostołów nie widziałem oprócz Jakuba, brata Pańskiego.

Rozdział drugi jest szczególnie drastyczny i zupełnie pozbawiony sensu.

Galacjan 2:1 Potem po czternastu latach udałem się z Barnabą znowu do Jerozolimy, zabrawszy ze sobą i Tytusa; 2 A udałem się tam na skutek objawienia i wyłożyłem im na osobności, zwłaszcza znaczniejszym, ewangelię, którą zwiastuję między poganami, żeby się czasem nie okazało, że daremnie biegnę czy biegłem.

Zatrzymajmy się teraz na chwilę.

Jakimś dziwnym trafem Paweł wrócił po 14 latach do Jerozolimy, ponieważ podobno ponownie otrzymał objawienie. Co jest dziwne, wykładał tym znaczniejszym, czyli apostołom i innym swoją odmienną ewangelię po to, aby według jego słów, nie okazało się, że marnuje czas.

Zastanówmy się nieco.

Paweł otrzymał objawienie od Boga i musiał to skonsultować z innym braćmi, bo nie był pewien czy nie głosi nadaremnie. Nie ufał objawieniu Syna Bożego? Czy raczej była to próba konfrontacji!?

Następny werset jest wyraźnie szkalujący braci w Jerozolimie.

Galacjan 2:3 Ale nawet Tytusa, który był ze mną, chociaż był Grekiem, nie zmuszono do obrzezania,

Paweł niedwuznacznie sugeruje, że nadgorliwi apostołowie zmuszali wszystkich do obrzezywania się, ale Tytusa nie udało się im na siłę obrzezać. Paweł go przed nimi ochronił.

Galacjan 2:4 Nie bacząc na fałszywych braci, którzy po kryjomu zostali wprowadzeni i potajemnie weszli, aby wyszpiegować naszą wolność, którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę, 5 A którym ani na chwilę nie ustąpiliśmy, ani się nie poddaliśmy, aby prawda ewangelii u was się utrzymała.  6 A co się tyczy tych, którzy cieszyli się szczególnym poważaniem - czym oni niegdyś byli, nic mnie to nie obchodzi; Bóg nie ma względu na osobę - otóż ci, którzy cieszyli się szczególnym poważaniem, niczego mi nie narzucili, 

Mamy bardzo wyraźnie podane źródło konfliktu pomiędzy Pawłem i rzeczywistymi apostołami. Paweł głosił inną Ewangelię, o królestwie w niebie, a apostołowie głosili nauki Chrystusa.

Według swego opisu Paweł najwyraźniej natrafił w Jerozolimie na grupę fałszywych braci, którzy przy poparciu apostołów szpiegowali go, aby podbić w niewolę... Prawa!

Co jest jeszcze gorsze, ci najwyżsi, czyli apostołowie, NIEGDYŚ cieszyli się poważaniem i... Paweł wyraził się o nich wyjątkowo pogardliwe - nic mnie to nie obchodzi.

Tekst ten jest wyraźnym bezpodstawnym oskarżaniem braci oraz apostołów w Jerozolimie i tym samym kłamliwym ich zniesławianiem. Według Pawła cała nieuczciwa grupa Chrześcijan pod przewodnictwem apostołów, z Piotrem włącznie, nie zdołała im niczego narzucić a on w bohaterski sposób ochronił Tytusa przed obrzezaniem.

Czyżby takich nieudaczników wybrał Bóg Synowi, a Syn ich błędnie nauczał?

To 'narzucenie' to także sugestia, że apostołowie popełniali jakieś zło, przed którym Paweł rzekomo musiał się zaciekle bronić. Oczywiście owym złem jest ewangelia zbawienia z posłuszeństwa wobec Prawa, jak to wyjdzie w dalszej części i jest głównym tematem tego listu.

Galacjan 2:7 Raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona ewangelia między nieobrzezanymi, jak Piotrowi między obrzezanymi - 8 Bo ten, który skutecznie działa przez Piotra w apostolstwie między obrzezanymi, skutecznie działał i przeze mnie między poganami - 9 Otóż, gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanych; 10 Mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać.

Paweł jest narzędziem oszustów wspierających Żydów

W przypadku terminu Żydzi, Paweł stara sie przekonać czytelników, że Żydzi to Naród Wybrany przez Boga. W taki sposób są napisane listy Pawła i taka nomenklatura jest używana. Tymczasem jest znana postawa Boga oraz Syna w stosunku do Żydów.

1. Bóg nigdy nie wybrał do niczego Żydów. Bóg nawet nie wypowiedział tego słowa. Naród Wybrany Bóg nazwał Izraelitami, ponieważ zmienił on imię Jakuba na Izrael. Stąd 12 pokoleń Jakuba czyli Izraela.

2. W Starym Testamencie słowo Żydzi zostało jedynie użyte przez tłumaczy w księdze Ezdrasza oraz w księdze Estery, która jest niczym innym jak bajką. Nie posiada ona żadnej wiarygodności i nigdy nie powinna ona być w Biblii.

3. Słowo Żyd to wynalazek z XVII wieku. Z niemieckiego mamy Judejczyk - Juden - Żydzi, a w angielskim - Jews (czytamy Dżus) - Żydzi. Skoro ostatnie księgi ST Biblii były pisane około 325 roku p.n.e., nie powinien w nich się znajdować termin Żydzi.

Czyli ani ST ani NT nigdy w oryginale nie używał słowa - Żydzi.

Nowy Testament. Kontynuacja w tym samym języku - greckim - nazw używanych. Nadal nie powinno się używać słowa Żydzi i Chrystus takze nigdy słowa tego nie uzył. Tłumaczenia to umieszczają, ale to jest fałsz. Żydzi to Edomici pozujący na Naród Wybrany. Isus nazywa zawsze Naród Wybrany Izraelitami według nazwy nadanej im przez Boga.

Edomitami są okupanci Palestyny w czasach Isusa, którzy uważają się fałszywie za Naród Wybrany. Rozdział 23 Mateusza ukazuje postawę Chrystusa, który zawsze nazywał Naród Wybrany Izraelitami a nigdy nie Zydami.

Dlatego werset z Objawienia nam wszystko jednoznacznie wyjaśnia.

Objawienie 3:(9) Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów (Judejczyków), a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem.

Listy Pawła zostały w taki sposób wstrzyknięte w Biblię, aby zlegitimizować Żydów jako Naród Wybrany. Jest to fałsz i na tym fałszu bazują dzisiaj Żydzi uważający się na Naród Wybrany przez Boga. Nasuwa się oczywisty wniosek, że narracja Pawła odnośnie Żydów jest całkowicie sfabrykowana. Jest to czysta fikcja.

Dalej Paweł kłamliwie twierdzi, że filary czyli Jakub, Kefas i Jan w końcu przyznali, że Pawła ewangelia jest właściwa i zgodzili się z Pawłem, że on pójdzie do pogan a apostołowie do Żydów, czyli  do obrzezanych. To jednak okazało się z czasem nieprawdą, gdyż Piotr (Kefas) przybył osobiście na terytorium działania Pawła na terenie Rzymu. To właśnie rzuca poważny cień na owo rzekome porozumienie oraz kompromis pomiędzy fałszywą ewangelią Pawła a rzeczywistą ewangelią Chrystusa. Co jest jeszcze niepokojące, Paweł wyraźnie nie uważał apostołów za filary, podkreślił, że są oni uważani przez tamte zbory za filary, z czym Paweł najwyraźniej się nie zgadzał.

Następny werset także Pawłowi nie pomaga i występuje tutaj ostry atak na Piotra (Kefasa)!

Galacjan 2:11 A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym.

Antiochia Pizydyjska jest... w Turcji. Czyli było to miasto nieobrzezanych, do których głównie miał iść Paweł, zgodnie z porozumieniem. Ale na nieszczęście Pawła pojawił się Piotr. Tego było już Pawłowi za wiele - rezultat znamy z wersetu - otwarty antagonizm.

Galacjan 2:12 Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. 13 A wraz z nim obłudnie postąpili również pozostali Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę. 14 Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku? 15 My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznikami z pogan,

Paweł otwarcie oskarżył apostołów o wyjątkową obłudę i podwójne standardy. Świadków tego zajścia oczywiście nie przedstawił.

W następnych kilka zdaniach Paweł wyjaśnia korzeń problemu - punkt niezgody z apostołami Chrystusa.

Galacjan 2:16 Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.

"Wiedząc wszakże..." skąd Paweł to wiedział? Jest jeden werset - Psalm 143:2, który mówi:

Psalm 143:(2) Nie pozywaj na sąd sługi swego, Gdyż nikt z żyjących nie okaże się sprawiedliwym przed tobą!

Król Dawid napisał te słowa kilkaset lat przed Chrystusem. Chrystus zapłacił za nas okup i na mocy tego okupu wybielamy swoje grzechy mocą Jego przelanej krwi. Owszem, wszyscy grzeszymy, ale dzięki przelanej krwi Baranka owe grzechy mamy wybaczone, zwłaszcza te, które czynimy przed poznaniem Prawdy. Po jej poznaniu grzech nas nadal czasami zniewala ale już nie ma on nad nami takiej mocy, jaką miał przed poznaniem przez nas Prawdy.

Czyli Paweł ponownie się mylił. Dowody w Objawieniu na temat 144.000.

Apokalipsa 14:5 I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy.

Na temat Wielkiej Rzeszy...

Apokalipsa 7:14 I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A on rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka.

Aby wybielić grzechy, trzeba je... mieć! A grzechy to łamanie Prawa Bożego.

Apokalipsa na temat Zakonu (Prawa).

Apokalipsa 12:17 I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.

Jan, pogardzany w liście do Galacjan przez Pawła, pod instrukcją Chrystusa napisał powyższe słowa.

A w jaki sposób Paweł skomentował wartość przykazań? Napisał on tak!

Galacjan 2:21 Nie odrzucam łaski Bożej; bo jeśli przez zakon jest sprawiedliwość, tedy Chrystus daremnie umarł.

Jeżeli powyższe nie jest herezją, to co nią jest?

Jest oczywiste i wielokrotnie w Biblii powtórzone, że z Zakonu jest sprawiedliwość. Z zakonu jesteśmy wszyscy sądzeni teraz a olbrzymia liczba zmartwychwstałych będzie sądzona także na podstawie Prawa z ich uczynków.

W następnym wersecie Paweł wręcz naurągał Galacjanom.

Galacjan 3:1 O nierozumni Galacjanie! Któż was omamił, was, przed których oczami został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego?

Rzeczywiści apostołowie najwyraźniej Galacjanom wszystko to we właściwy sposób i zgodnie z prawdą wyjaśnili. Sami będąc naocznymi świadkami i uczniami samego Isusa Chrystusa, a także posiadając dary rzeczywistego uzdrawiania, nie mieli problemu z jakąkolwiek wiarygodnością. Galacjanie im uwierzyli a Paweł dostał z tej przyczyny... szału!

Podkreślone ostatnie zdanie wskazuje na pierwszą próbę stopniowego wprowadzania malowanych obrazów Chrystusa. Kościół zaczął więc malować i czynić rzeźby.

Galacjan 3:2 Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie z wiarą? 3 Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w duchu, a teraz na ciele kończycie? 4 Czy daremne były tak liczne wasze doznania? Rzeczywiście, byłyby daremne. 5 Czy ten, który daje wam Ducha i dokonuje wśród was cudów, czyni to na podstawie uczynków zakonu, czy na podstawie słuchania z wiarą?

Najwyraźniej Paweł podparł się w tym momencie swą możliwością czynienia cudów i przekazywania owych rzekomych 'darów' duchowych na innych. Owe 'liczne doznania' Galacjan to najwidoczniej efekty rzekomego ducha Bożego, obficie udzielanego przez Pawła. Czyli mówienie językami, tzw. dar proroctwa i uzdrawianie. Paweł podkreślał, że to on im 'dał' owego ducha i czynił cuda - nie na podstawie Prawa ale tylko i wyłącznie na podstawie wiary.

Mnie interesuje taka kwestia.

Jeżeli Piotr i inni apostołowie zdołali wyjaśnić Galacjanom błąd Pawła, co się stało z ich 'darami' duchowymi, które Galacjanie otrzymali od Pawła?

Jakie duchy nimi kierowały? Jaka była reakcja Piotra na manifestację Galacjan i... dlaczego tak łatwo dali się przekonać Piotrowi? Najprawdopodobniej dary duchowe, czyli szatańskie natychmiast ustały.

Dalej Paweł stawia zupełnie fałszywy argument...

Galacjan 3:6 Tak Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to ku usprawiedliwieniu.

Paweł zapomniał, za jakie uczynki wynagrodził Bóg Abrahama oraz zapomniał także, że Abraham został uznany przez Boga za sprawiedliwego. Jak to było możliwe? Jest oczywiste, że z powodu jego uczynków.

Biblia nam to oznajmia słowami samego Boga!.

Rodzaju 22:16 Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, 17 Będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich,

Abraham został sowicie wynagrodzony za... posłuszeństwo czyli za... uczynki!

Apokalipsa 20:12 I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. 13 I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich.

Sąd Ostateczny, jak każdy przyzwoity sąd na ziemi wyda wyrok według uczynków naszych a nie według naszej wiary.

Uległość wobec Prawa Bożego jest nazywana w Biblii sprawiedliwością.

Jakuba 2:19 Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą. 20 Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa?

Drugi rozdział Jakuba, właśnie druga jego część jest praktycznie odpowiedzią Jakuba na list do Galacjan. Jest tam także mowa o Abrahamie. Sprawdź!

W poniższym tekście mamy wyjątkową i co najważniejsze, świadomą manipulację wersetów biblijnych, które rzucają olbrzymi cień na Boga, na jego Syna oraz na jego Zakon.

Galacjan 3:13 Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie,

Biblia nigdzie nie krytykuje Zakonu czyli Prawa, które było i jest doskonałe, ponieważ dał je nam doskonały Bóg!

Paweł w najohydniejszy gnostyczny sposób krytykuje i Boga i Syna oraz Prawo Boże.

Nazywanie Zakonu przekleństwem jest ubliżaniem samemu Bogu!

Jak mógł dobry Bóg dać Narodowi Wybranemu przeklęty Zakon!?

Następnie Paweł przeniósł przekleństwo z Zakonu na Chrystusa i podparł się mylnie interpretowanym wersetem, czy raczej jego fragmentem. Całość Paweł świadomie wyrwał z kontekstu. Oto oryginalny werset w kontekście.

Powtórzonego Prawa 21:(22) A jeśli ktoś popełni grzech, pociągający za sobą wyrok śmierci, i poniesie śmierć, i ty powiesisz go na drzewie, (23) To nie mogą jego zwłoki pozostać na drzewie przez noc, ale mają być pochowane tego samego dnia, gdyż ten który wisi, jest przeklęty przez Boga. Nie kalaj więc ziemi, którą Pan, Bóg twój, daje ci w dziedziczne posiadanie. (BM)

Przestępca, który popełnił grzech, złamał Prawo Boże i otrzymał wyrok śmierci, Dlatego był on... przeklęty przez Boga. Czy Chrystus popełnił jakikolwiek grzech i złamał Prawo swego Ojca? Oczywiście, że nie.

Isus absolutnie nie stał się przekleństwem czy też przeklętym w oczach Boga według rzekomego 'przekleństwa' Zakonu.

Identyczne zarzuty stawia Bogu szatan oraz jego sługa - 'apostoł' Paweł!

Ten werset propaguje doktrynę lucyferiańską, która odrzuca Prawo, neguje jego wartość, ponieważ na podstawie tego Prawa szatan został osądzony!

Negacją Prawa jest bezprawie czyli odwrotność Prawa. Odwrotność niemal wszystkiego jest właśnie domeną szatana.

Czysta doktryna lucyferiańska, która jest ewidentnie propagowana przez Pawła!

Poniżej mamy jaskrawe zaprzeczenie wielu fundamentalnych proroctw biblijnych.

Galacjan 3:24 Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. 25 A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika. 26 Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. 27 Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. 28 Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. 29 A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy.

Kolejna kłamliwa doktryna lucyferiańska w nieco innej formie. Według Pawła wierząc w Chrystusa stajemy się synami Bożymi czyli... bogami!

W ostatnim cytowanym fragmencie Paweł praktycznie odrzuca Naród Wybrany przez Boga i zamienia go na Naród, który sam sobie wybrał Boga.

Na tym wersecie i kilku innych opiera się właśnie fałszywa Teoria Zastąpienia, która ogólnie twierdzi, że - "Izrael został zastąpiony przez Chrześcijański Kościół".

Tymczasem w liście do Rzymian Paweł pisze coś zupełnie innego.

Rzymian 11:32 Jeśli zaś niektóre z gałęzi zostały odłamane, a ty, będąc gałązką z dzikiego drzewa oliwnego, zostałeś na ich miejsce wszczepiony i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłuszczu oliwnego, (18) to nie wynoś się nad gałęzie; a jeśli się chełpisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, lecz korzeń ciebie. (19) Powiesz tedy: Odłamane zostały gałęzie, abym ja był wszczepiony. (20) Słusznie! Odłamane zostały z powodu niewiary, ty zaś trwasz dzięki wierze; wzbijaj się w pychę, ale się strzeż. (21) Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, nie oszczędzi też ciebie.

Takimi naukami Paweł całkowicie podważa - nie tylko wiele proroctw biblijnych zapowiadających wykupienie całego 12 pokoleniowego Izraela ale także zaprzecza sam sobie, ponieważ w liście do Rzymian Paweł nagle uznaje Naród Wybrany ale klasyfikuje go tylko i wyłącznie jako Żydów, czyli potomków pokolenia Judy. O pozostałych pokoleniach Izraela Paweł nie wspomina ani jednym słowem.

Ale Jakub zwrócił na to uwagę.

Jakuba 1:1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w rozproszeniu.

O tym, że Bóg nadal posiada Naród Wybrany mówi także Objawienie.

Apokalipsa 7:4 I usłyszałem liczbę tych, których opatrzono pieczęcią: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich plemion izraelskich:

Dlaczego Objawienie nie pisze: ze wszystkich plemion żydowskich? Ponieważ właściwie tłumaczone słow Boga jest nieomylne, a Bóg oprócz kary Gehenny niczego innego Edomitom (Żydom) nie obiecał.

Zachariasza 8:(23) Tak powiedział Pan Wszechmocny: Stanie się w owych dniach, że dziesięciu ludzi ze wszystkich języków narodów odważy się i uchwyci się rąbka szaty jednego Izraelity, mówiąc: Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg. (BM)  Jedynie Biblia Mesjańska oddaje ten werset prawidłowo, według Septuaginty LXX.

Proroctwo to zapowiada cudowne dzieła Boga w czasach końca i wszystkie narody będą o tym wiedziały i nawrócą się w ten sposób do Boga. Właśnie ze względu na to proroctwo Bóg zbierze z powrotem cały Izrael i zjednoczy go, oraz zademonstruje ponownie swoją moc, na swym narodzie i na oczach całego świata.

Więcej w linku - Odnaleziono zaginione 10 pokoleń Izraela.

Cała nauka Pawła w 4-tym rozdziale 'udowadnia' fałszywą retoryką owo rzekome usynowienie. Owszem, jesteśmy dziećmi Bożymi ale zawsze nimi byliśmy. Ten status nigdy nie uległ zmianie. Zmiana nastąpiła wtedy, kiedy Isus położył swoje życia za owce Ojca, które mu Ojciec przekazał i dzięki temu proroctwo Zachariasza może się wypełnić i jak mówi Objawienie - z Wielkiego Ucisku wyjdzie Wielka Rzesza ludzi z narodów - czyli wypełnienie w/w wersetu z Zachariasza.

Szkodliwość owych herezji Pawła powoduje to, że nikt już nie szuka rzeczywistych pokoleń Izraela i nikt praktycznie nie wierzy w to, że Bóg połączy wszystkie plemiona izraelskie w jeden naród.

Także na Pawle opiera się najbardziej szkodliwy odłam Chrześcijaństwa - chrześcijański syjonizm!

Z chęci ukrycia pozostałych 10 pokoleń Izraela, religie oparte na Pawle zamieniły rzeczywisty Izrael na Izrael duchowy i problem ten został pozornie w ten sposób rozwiązany. Nic dalszego od prawdy!

Galacjan 5:18 A jeśli Duch was prowadzi, nie jesteście pod zakonem.

Zwróćmy uwagę na jeden szczególny aspekt z tego listu, który trzeba koniecznie wyjaśnić. Paweł za pomocą rzekomych darów Ducha pozyskał Galacjan i im to nieustannie ukazuje. Ale problem ten jest znacznie większy.

Dlaczego rzeczywiści apostołowie Baranka, skonfrontowani z darami owego ducha zdołali przekonać Galacjan, że są wprowadzeni w błąd!?

Dlaczego Galacjanie uwierzyli apostołom Baranka a nie Pawłowi, pomimo ewidentnej manifestacji i darów tegoż ducha?

Jest jeszcze gorzej.

Nie tylko Galacjanie odrzucili tego ducha, który kontrolował Pawła

2Tymoteusza 1:14 Tego, co ci dobrego powierzono, strzeż przez Ducha Świętego, który mieszka w nas. 15 Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy, którzy są w Azji, a wśród nich Fygelos i Hermogenes.

Według słów Pawła, mieszkał w nim duch i w Tymoteuszu także mieszkał ten sam zły duch.

To od ich ducha, ducha Pawła i ducha Tymoteusza odwróciły się wszystkie zbory w Azji i w Galatei.

Nie pozostawiono Prawdy, ale zbory te, ewidentnie nadzorowane przez rzeczywistych apostołów, ujawniały rzeczywistą tożsamość złego ducha, który mieszkał w Pawle oraz w Tymoteuszu.

Galacjan 6:17 Odtąd niech mi nikt przykrości nie sprawia; albowiem ja stygmaty Jezusowe noszę na ciele moim.

Nie jest jasne, czy owe stygmaty są tymi samymi, jakie można zaobserwować i dzisiaj. Podejrzewam, że był to specjalny trik szatana, który także podpiera się nim w czasach dzisiejszych.

Według omawianych wersetów Pawła, cielesność jest oparta na zakonie i jest ona złem, które należy wyeliminować. Duchowość jest oparta na wierze i odrzuciwszy Zakon trzeba kultywować w ten sposób duchowość z darami ducha włącznie.

W listu do Galacjan wyraźnie wynika to, Paweł działał pod nadzorem ducha, który w nim zamieszkiwał. Odwodził on Galacjan od posłuszeństwa wobec Prawa. Jest także ewidentne, że nie miał on żadnego szacunku dla rzeczywistych apostołów Baranka.

Paweł postawił przed Galatami ultimatum.... albo jesteście ze mną, albo z apostołami. Historia Chrześcijaństwa ukazuje nam, że Paweł i jego duch w końcu zawładnął całym Chrześcijaństwem.

Inne wersety wskazują nam jasno, że pomimo intensywnej pracy Pawła pod nadzorem owego ducha pierwsze zbory szybko porzucały ewangelię Pawła, co jest jasno widoczne w  cytowanym liście do zborów w Galatei i także we wszystkich zborach Azji, z Efezem włącznie.

Przyczyna wydaje się prosta.

Duch Boży, który kierował apostołami przy każdej konfrontacji z duchem Pawła odnosił zwycięstwo! Podobnie dzisiaj - wezwanie imienia Zbawiciela powoduje natychmiastowe milczenie wszelkich innych duchów!

Treść listów Pawła wyraźnie wskazuje na drastyczny konflikt jego doktryn z resztą Biblii.

Najważniejszym dla nas jest udowodniony fakt, że ewangelia Pawła jest zupełnie inna od ewangelii Chrystusa i jego apostołów.

Właśnie ewangelia Pawła zupełnie anulowała ewangelię Isusa Chrystusa i spowodowała, że Dobra Nowina o Królestwie Bożym na ziemi jest do dzisiaj niemal zupełnie nieznana. Wszystkie religie oparte na Pawle wybierają się do nieba. Sprawdź ewangelię Chrystusa - Ewangelia - Dobra Nowina.

Ów konflikt niedwuznacznie wskazuje na tożsamość ducha, który kierował służbą Pawła.

Duch kierujący Pawłem wyraźnie nie miał i nadal nie ma szacunku dla Biblii oraz zawartego w niej Prawa Bożego czyli Zakonu.

Któż jest owym duchem?

Odpowiedź pozostawiam czytelnikom.

Sprawozdanie Łukasza z objawienia Pawła

Wielce intrygująca jest postawa Łukasza, który był jednym z najbliższych współpracowników Pawła. Jest powszechnie znany opis konwersji Pawła - wizji Isusa.

Wersja pierwsza.

Dzieje 9:(3) I stało się w czasie drogi, że gdy się zbliżał do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba, (4) a gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? (5) I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Isus, którego ty prześladujesz; (6) ale powstań i idź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. (7) A mężowie, którzy z nim byli w drodze, stanęli oniemiali, głos bowiem słyszeli, ale nikogo nie widzieli.

Istotne są dwie rzeczy. Paweł według tej relacji nie widział Isusa ale słyszał Jego głos. Widząc jasność padł na ziemię i usłyszał głos osoby, która poinformowała go, że jest zmartwychwstałym Isusem. Ludzie, którzy mu towarzyszyli słyszeli głos, ale nikogo nie widzieli.

Dziwne jest to, że w obecności kilku świadków Isus zamknął im uszy i rozmawiał tylko i wyłącznie z Saulem (Pawłem). Saul miałby kilku świadków  i zobaczyłby po raz pierwszy Isusa! Tymczasem świadkowie widzieli jakąś jasność i Pawła na ziemi. Niezbyt wiarygodne świadectwo, prawda? Obrońcy Pawła natychmiast skonfrontują to twierdzeniem, że greckie słowo tłumaczone na - słyszeli i rozumieli, wyjaśnia owe różnice. Czyżby w tym był największy problem?

Wersja druga.

Dzieje 22::(6) A gdy byłem w drodze i zbliżałem się do Damaszku, stało się koło południa, że nagle olśniła mnie wielka światłość z nieba, (7) i upadłem na ziemię i usłyszałem głos do mnie mówiący: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? (8) A ja odpowiedziałem: Kto jesteś, Panie? I rzekł do mnie: Ja jestem Isus Nazareński, którego ty prześladujesz. (9) A ci, którzy byli ze mną, światłość wprawdzie widzieli, ale głosu tego, który rozmawiał ze mną, nie słyszeli. (10) I rzekłem: Co mam czynić, Panie? Pan zaś rzekł do mnie: Powstań i idź do Damaszku, a tam ci wszystko powiedzą, co ci jest przeznaczone, żebyś uczynił. (11) A gdy zaniewidziałem od blasku owej światłości, prowadzony za rękę przez tych, którzy ze mną byli, przyszedłem do Damaszku. (12) Niejaki Ananiasz, mąż żyjący bogobojnie według zakonu i cieszący się dobrym świadectwem u wszystkich mieszkających tam Żydów,

Wersja trzecia.

Dzieje 26:(12) W tych okolicznościach, jadąc do Damaszku z pełnomocnictwem i poleceniem arcykapłanów, (13) ujrzałem, o królu, w południe w czasie drogi światłość z nieba, jaśniejszą nad blask słoneczny, która olśniła mnie i tych, którzy jechali ze mną; (14) a gdy wszyscy upadliśmy na ziemię, usłyszałem głos do mnie mówiący w języku hebrajskim:: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? Trudno ci przeciw ościeniowi wierzgać. (15) A ja rzekłem: Kto jesteś, Panie? A Pan rzekł: Ja jestem Isus, którego ty prześladujesz.

W którą wersję chcemy uwierzyć?

W pierwszej wersji tylko Paweł upadł na ziemię a reszta oniemiała słysząc głos ale nie widząc nikogo. Najwidoczniej nie widzieli także światłości. Nie ma o tym wzmianki. Nie wiemy także, czy rozumieli język, który słyszeli. Nie ma mowy o ślepocie i nie jedzeniu oraz o uzdrowieniu przez Ananiasza, człowieka darzonego przez Żydów zaufaniem.

W wersji drugiej  Tutaj jest zupełna odwrotność pierwszej relacji. Głos nie był słyszany, ale jasność była widziana. Z językiem więc nie ma problemu. Saul utracił wzrok i miał się udać do Ananiasza, który miał mu przywrócić wzrok. Towarzysze Pawła widzieli światłość, nie padli, nie oślepli i głosu nie słyszeli. Wygląda na to, że widzieli światłość nie widząc osoby.

W wersji trzeciej jest mowa o tymczasowym oślepieniu jasnością oraz mamy nowy element, Isus mówił po hebrajsku (lub aramejsku) a towarzysze Pawła także widzieli jasność i także padli na ziemię. Oni jednak nie oślepli od jasności. Nie ma mowy o ślepocie i jej odwróceniu przez Ananiasza.

Nie tyle chodzi tutaj o trzy różne wersje tego samego wydarzenia, ale chodzi o zupełnie sprzeczne ze sobą elementy. W sprawozdaniach o zmartwychwstaniu nie ma sprzeczności ale są podane różne elementy, które razem tworzą harmonijną całość.

Trzy różne wersje tego samego wydarzenia, sprzeczne ze sobą w nieomylnym Słowie Bożym... czegoś takiego nie zaakceptowałby żaden uczciwy sąd!

Dlaczego w ten sposób i dlaczego w tych właśnie latach? Najwyraźniej szatan, pokonany zmartwychwstaniem Isusa nie dał za wygraną i przystąpił do zmasowanego ataku na sług Isusa. Najpierw chciał ich wszystkich zniszczyć rękami Saula. Kiedy to nie dało rezultatu, Saul przyłączył się do Chrześcijan jako... Paweł.  Podobna taktyka, jak powstanie Kościoła Katolickiego w Rzymie. Zwrócimy uwagę na to, że jedynie Łukasz ujawnia jego oryginalne imię - Saul. Czyli na wzór Judasza w najbliższym otoczeniu Isusa - szatan także zadbał o to, aby skutecznie skazić czystą Ewangelię Isusa.

2 Koryntian 12:(11) Stałem się głupi; wyście mnie do tego zmusili. Wyście bowiem powinni byli mnie polecić. Bo w niczym nie ustępowałem owym arcyapostołom, chociaż jestem niczym.

W tym wersecie tkwi cały problem, który niemal wszystko nam ujawnia.

Jest ewidentne, że Koryntianie mieli poważne wątpliwości odnośnie Saula i werset te ukazuje nam wyraźnie walkę Pawła o równouprawnienie i chwałę pomiędzy rzeczywistymi apostołami, których Saul nazywa pogardliwie - arcyapostołami.

Wiarygodność Pawła była także w Koryncie wątpliwa i jego nauki najwyraźniej kolidowały z naukami susa, które rozpowszechniali jego apostołowie.

W sumie jest to niemal zupełna klęska Pawła we wszystkich zborach  w Azji Mniejszej, w Efezie, w Galatei, a także widzimy duży rozłam w Koryncie, spowodowany tymi samymi problemami - Ewangelię odmienną od Ewangelii Chrystusa. Widać wyraźnie że każda konfrontacja z rzeczywistymi apostołami kończyła się klęską Pawła. Nic dziwnego, że listy Pawła umieszczono w kanonie biblijnym znacznie później.

Jest to zaledwie skromny początek naszych poszukiwań. Największe dowody występują w Pawła listach. Wystarczy je nieco dokładniej przeanalizować oraz porównać je z naukami naszego Zbawiciela.

 

Paweł neguje ważność Prawa Bożego.

Największym problemem doktrynalnym Pawła jest jego stosunek do Zakonu, czyli do Prawa Bożego. Problem ten polega na całkowitej sprzeczności pomiędzy naukami Pawła, a resztą Biblii, zwłaszcza z naukami naszego Zbawiciela.

Najważniejszym ogniwem pomiędzy Bogiem a jego wszystkimi stworzeniami jest Prawo Boże.

Złamanie Prawa przez szatana, Ewę oraz Adama jest źródłem naszych wszystkich problemów. Nie tylko na ziemi ale w całym Wszechświecie. Sprawdź szczegółowy artykuł na temat ważności Prawa Bożego.

Atak na Prawo Boże jest aktem bezpośredniego buntu przeciwko Bogu.

Paweł atakując Prawo, atakuje samego Boga, stając tym samym po stronie szatana. Nauki Pawła jaskrawo zaprzeczają Zakonowi, co poważnie podważa jego apostolstwo.

Paweł w wielu listach otwarcie neguje wartość oraz znaczenie Zakonu. Jego list do Rzymian jest uznany przez wielu znawców Biblii jako arcymistrzowskie usuniecie rzekomo zbytecznego Prawa, ponieważ Prawo to zostało zastąpione Bożą łaską i miłosierdziem.

Kilka przykładów.

Rzymian 3:(10) jak napisano: Nie ma ani jednego sprawiedliwego, (11) nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga;

Rzymian 3:(20) Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.

Galacjan 2:(16) wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Isusa, i myśmy w Chrystusa Isusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.

Dlaczego powyższe twierdzenia są błędne?

Mateusza 23:(35) Aby obciążyła was cała sprawiedliwa krew, przelana na ziemi - od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiaszowego, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem.

Nie tylko Abel był sprawiedliwy według tego wersetu, ale mnóstwo innych ludzi, z prorokiem Zachariaszem włącznie.

Noe, Abraham, Dawid, Eliasz, Elizeusz, prorocy i wielu innych. Z czasów NT - Zachariasz i jego żona Elżbieta byli sprawiedliwi, ponieważ byli posłuszni Zakonowi.

Łukasza 1:(5) Za dni Heroda, króla judzkiego, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany kapłańskiej Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elżbieta. (6) Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pańskich.

Widać wyraźnie, że istnieje poważna różnica pomiędzy naukami Isusa, a naukami Pawła.

Galacjan 3:(11) A że przez zakon nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie. (12) Zakon zaś nie jest z wiary, ale: Kto go wypełni, przezeń żyć będzie. (13) Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem

Paweł nawet posuwa się do określenia Zakonu, jako naszego przekleństwa!

Doskonały i mądry Bóg dał ludziom Prawo będące dlań... przekleństwem?

Galacjan 3:(25) A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika. (26) Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Isusa Chrystusa.

Takich wersetów w listach Pawła jest o wiele więcej. Niestety wszystkie tego typu nauki Pawła są bezspornie odparte wieloma innymi wersetami biblijnymi, a także słowami samego Isusa.

Dalej Paweł pisze:

Efezjan 2:(8) Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; (9) nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.... (15) On (Isus) zniósł zakon przykazań i przepisów,

W tych trzech zdaniach są trzy poważne problemy.

Pierwszy problem to stwierdzenie, że Chrześcijanie są już zbawieni przez wiarę. Wiele religii Chrześcijaństwa powtarza te wersety Pawła twierdząc, że już zostali zbawieni. Tymczasem Isus wyraźnie nas ostrzegł, że... "kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." (Mat 24:13;)

W czym trzeba nam wytrwać?

W posłuszeństwie wobec Prawa czyli Zakonu! Czy posłuszeństwo to uczynki? Oczywiście! Czyli z uczynków będziemy zbawieni. "Wiara bez uczynków jest martwa!" jak pisał brat Isusa, apostoł Jakub (Jak 2:20, warto przeczytać kontekst tego wersetu!)

Sąd Ostateczny to sąd na podstawie uczynków.

Jakuba 2:(9)Lecz jeśli czynicie różnicę między osobami, popełniacie grzech i jesteście uznani przez zakon za przestępców

Według tego wersetu apostoł Jakub wyraźnie twierdzi, że grzechem jest łamanie zakonu i grzesznik jest uważany przez Zakon za przestępcę. Samo pojęcie, grzech - jest bardzo oczywiste i zrozumiałe. Grzech jest złamaniem Prawa czyli Zakonu. Jeżeli Zakon nie obowiązuje, nie ma grzechu, czyli Paweł daje nam zielone światło ku grzechowi! Miliony zwiedzonych Chrześcijan z tego prawa skwapliwie korzysta! Chrześcijaństwo jest pośmiewiskiem dla całego szatańskiego świata z powodu takich właśnie doktryn!

Riposta Jakuba.

Jakuba 2:(14) Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić?

Isus oświadczył:

Jana 14:(15) Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie.

Ale Paweł twierdzi, że Isus zniósł Zakon i przybił go do krzyża. Że Isus stał się końcem Zakonu.

Rzymian 10:4 Albowiem końcem zakonu jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy.

Tymczasem Isus oznajmił:

Mateusza 5:(17) Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. (18) Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie.

Ponownie, warto przeczytać kontekst!

Rzymian 3:27 Gdzież więc chluba twoja? Wykluczona! Przez jaki zakon? Uczynków? Bynajmniej, lecz przez zakon wiary. Rom 3:28 Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu.

Skąd wzięło się pojęcie - zakon wiary? Czyż Isus nauczał o czymś takim? Paweł pisze o chlubie, która jest niewłaściwa, ponieważ chluba wynika właśnie... ze złamania Prawa.

Micheasza 6:8 Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem.

Oto cały i kompletny plan zbawienia dla człowieka.

Czy Isus to zmienił albo anulował potrzebę posłuszności wobec Prawa? Sprawdźmy u źródła, według Jego własnych słów.

Objawienie 12:17 I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Isusie.

W czasach końca niedwuznacznie wynika, że zbawione będzie potomstwo owej symbolicznej niewiasty. Żaden człowiek nieposłuszny Prawu nie uzyska zbawienia! Ani Ojciec ani Syn nie zapowiedział tego przez nikogo.

Kolejna esencja zbawienia, podana nam przez samego Isusa.

Mateusza 19:16 I oto ktoś przystąpił do niego, i rzekł: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby osiągnąć żywot wieczny? 17 A On mu odrzekł: Czemu pytasz mnie o to, co dobre? Jeden jest tylko dobry, Bóg. A jeśli chcesz wejść do żywota, przestrzegaj przykazań. 18 Mówi mu: Których? 19 Czcij ojca i matkę, i miłuj bliźniego swego, jak siebie samego.  20 Mówi mu młodzieniec: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości mojej; czegoż mi jeszcze nie dostaje? 21 Rzekł mu Isus: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem przyjdź i naśladuj mnie. 22 A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele majętności

Warunkiem uzyskania życia wiecznego jest przestrzeganie przykazań. Nie służba głosicielska, uczęszczanie na zebrania, msze, dawanie na tacę, noszenie 'świętych obrazów', odmawiane różańca, budowanie kościołów czy sal do modlitw. Isus podkreślił także, że chcąc uzyskać doskonałość, trzeba pozbyć się bogactw i naśladować Go. Zwrócimy uwagę na to, że Isus dopiero po kolejnym pytaniu młodzieńca odpowiedział mu, żeby Go naśladował, co oznaczało w Jego oczach doskonałość.

Jak widać wyraźnie droga do zbawienia jest niezwykle prosta, aczkolwiek nie jest łatwa.

Nie trzeba posiadać doktoratów teologicznych, aby być zbawionym. Słowa Isusa są doskonale zrozumiałe dla każdego, ponieważ Isus chciał, abyśmy Go doskonale zrozumieli. Jaskrawym kontrastem są wywody Pawła, których nawet apostoł Piotr nie rozumiał!

Rzymian 4:3 Bo co mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za sprawiedliwość. 4 A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność; 5 Gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość,

Kolejny przykład doktryny Pawła, która nigdzie indziej nie ma potwierdzenia. Te wersety praktycznie zniesławiają Boga, robiąc z Niego dogmatyka wynagradzającego człowieka tylko za to, że Jemu uwierzył!

Jakub w swoim liście bardzo dosadnie koryguje kolosalne błędy Pawła!

Jakuba 2:19 Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą. 20 Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa? 21 Czyż Abraham, praojciec nasz nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego? 22 Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała. 23 I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga. 24 Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary.

Czyli człowiek wierzący nie różni się niczym od wierzących demonów. Izraelici wyprowadzeni z Egiptu wierzyli, ale byli nieposłuszni. Widzieli na własne oczy dzieła Boga, ale grzeszyli poprzez bunt.

Inny drastyczny przykład.

Rzymian 5:20 A zakon wkroczył, aby się upadki pomnożyły; gdzie zaś grzech się rozmnożył, tam łaska bardziej obfitowała, 21 Żeby jak grzech panował przez śmierć, tak i łaska panowała przez usprawiedliwienie ku żywotowi wiecznemu przez Isusa Chrystusa, Pana naszego.

Oba wersety są zupełnie karkołomne i zniesławiają naszego Stworzyciela, który rzekomo dał nam zakon, aby dokładniej liczyć nasze grzechy i potem je łaskawie wybaczać, na podstawie ofiary Isusa. Trudno o bardziej radykalne wyjaśnianie aspektu zbawienia. Sprawdźmy kilka wersetów: Rodzaju 6:7-9, 7:1, Psalm 84:11, Wyjścia 20:5.5, Psalm 103:17-18.

Jedynie ludzie posłuszni Przykazaniom dostąpią Bożego miłosierdzia i uzyskają przez swoją sprawiedliwość życie wieczne - tutaj na ziemi. Takich wersetów jest w Biblii znacznie więcej!

Tymczasem Paweł głosi własną doktrynę, całkowicie sprzeczną z resztą Biblii.

Rzymian 10:8 Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. 9 Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Isus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. 10 Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.

Te wersety służą wielu religiom do dalszego rozprzestrzeniania owych czystych herezji, których nigdzie, poza listami Pawła nie można znaleźć i Isus nigdy o czymś takim nie wspominał. Paweł zacytował wybiórczo Joela, pisząc, że... "Każdy kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie." Częściowa prawda, ponieważ najpierw trzeba w Isusa uwierzyć, trzeba się do Niego modlić czyli Go wzywać i trzeba zmienić swoje postępowanie - nie grzeszyć, ale stosować się do Jego przykazań. I co najważniejsze, trzeba w tym wytrwać do końca, aby być zbawionym.

Inny przykład nauki, która także nie ma potwierdzenia w innych księgach biblijnych.

Hebrajczyków 12:(6) Bo kogo Pan miłuje, tego karze, I chłoszcze każdego syna, którego przyjmuje.

Niemal cały rozdział 12-ty ukazuje nam problemy, z jakimi się spotykamy, jako chłostę Boga, który nas w ten sposób 'chłoszcze' czyli karci, jak ojciec dziecko.

Jakoś nigdy ten werset nie trafiał mnie do przekonania i budził on we mnie poważny niepokój. Zupełnie błędnie wytłumaczona koncepcja rzekomego karania Bożego. Nie ma w dzisiejszych czasach żadnej kary od Boga czy Isusa. Może być błogosławieństwo, ale nie posiadamy żadnych konkretnych przykładów kary Bożej za te czy inne grzechy. W czasach Starego Testamentu Bóg najpierw ostrzegał, ostrzegał wielokrotnie i po długim okresie ostrzegania następowało wymierzenie sprawiedliwej kary za nieposłuszeństwo wobec Prawa. Było to pierwsze zburzenie Jerozolimy i świątyni, oraz niewola babilońska dla tych, którzy przeżyli.

Po śmierci i zmartwychwstaniu Isusa  Bóg nie ingeruje w sprawy ludzkie w sposób, w jaki reagował w czasach Izraela. Ponieważ nastąpiła zmiana Przymierza i zmieniło się podejście Boga do ludzkości.

Według Przymierza Zakonu Bóg natychmiast błogosławił za wszelkie dobre uczynki. Nie było wtedy szansy na życie wieczne, ponieważ ofiara Isusa nie została jeszcze złożona. Natomiast Nowe Przymierze nie obiecuje żadnej natychmiastowej gratyfikacji czy błogosławieństwa, ale nagrodą jest albo przeżycie Czasów Końca, albo zmartwychwstanie do życia wiecznego w przypadku śmierci.

Olbrzymim kontrastem jest list Jakuba, 1-szy rozdział, gdzie Jakub nazywa nasze niepowodzenia czy prześladowania... próbami. Wyjaśnia także źródła wielu prób, jak nasza grzeszna natura i podaje rozwiązanie dla wielu takich prób. Z Jakuba promieniuje ojcowskie współczucie, a z listu Pawła odczuwa się przygnębienie oraz depresję z powodu przedstawiania Boga w takim nieprzyjemnym i kłamliwym świetle, a wrogowie Chrześcijaństwa naśmiewają się z tych, którzy w takie doktryny wierzą.

Koniec części II.

Powrót na stronę główną