Apostolstwo Pawła budzi coraz więcej kontrowersji 4/6

Ostatnie uaktualnienie: 2 Stycznia 2016

Część IV

Z apostolstwem Pawła do pogan Isus jeszcze jeden poważny problem. Apostoł Piotr używał tzw. symboliczne klucze zbawienia. Pierwszy klucz użył on, kiedy przemówił w dniu Pięćdziesiątnicy. Także Piotr, jako pierwszy pierwszy został posłany przez samego Isusa do... pogan!

Historia posłania Piotra do pogan jest opisana szczegółowo w Dziejach Apostolskich, w rozdziałach 10 oraz 11. W rozdziale 11 Isus historię powstania pogańskiego zboru w Antiochii, który powstał w wyniku głoszenia Piotra, który był posłuszny Duchowi Bożemu, którego to Isus wcześniej obiecał apostołom i uczniom.

Konwersja Pawła w tym świetle nie ma wiec zbytniego sensu, ponieważ Isus powrócił do nieba a apostołowie byli kierowani przez Ducha Bożego. Czyli ukazanie się Isusa Pawłowi jest także sprzeczne z obietnicami Isusa, oraz z Duchem Bożym, który wyznaczył, zgodnie z obietnicą Isusa, Piotra, aby głosił poganom. Co jest jeszcze bardziej interesujące, Piotr także udał się do Rzymu, gdzie z pewnością głosił poganom i Żydom, mieszkających w Rzymie. Dowodem jest werset z listu Piotra.

1Piotra 5:13 Pozdrawia was zbór w Babilonie, wespół z wami wybrany, i Marek, syn mój.

Babilonem nazywano wtedy Rzym. Stąd Babilon Wielki w Objawieniu. I Piotr i Paweł przebywali w Rzymie w podobnym czasie, ale jakoś nie ma nigdzie żadnych wzmianek o ich współpracy! W tych okolicznościach apostolstwo Pawła do pogan budzi poważne wątpliwości, ponieważ Piotr był wyraźnie posłany przez Ducha do pogan, czyli widać ewidentny konflikt w tej kwestii.

Postawa Pawła do Piotra i innych apostołów jest co najmniej intrygująca.

Galacjan 2:7 Raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona ewangelia między nieobrzezanymi, jak Piotrowi między obrzezanymi - 8 Bo ten, który skutecznie działa przez Piotra w apostolstwie między obrzezanymi, skutecznie działał i przeze mnie między poganami - 9 Otóż, gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanych; 10 Mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać. 11 A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym. 12 Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani.13 A wraz z nim obłudnie postąpili również pozostali Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę. 14 Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku? 15 My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznikami z pogan, 16 Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Isusa, i myśmy w Chrystusa Isusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.

Przedstawiony fragment Listu do Galacjan ujawnia nam kilka nieprzyjemnych cech Pawła osobowości. Pierwszy problem już omówiłem, Piotr także został posłany do pogan! Dalej Paweł wskazuje na wyraźną nieufność apostołów do niego oraz argumentuje, że... 'ten', który skutecznie działał przez Piotra, równie skutecznie działał przez Pawła i według tego listu wynika, że dopiero ten argument przekonał apostołów Isusa do akceptacji Pawła i Barnaby.

Jak można pod natchnieniem Ducha napisać o Duchu lub Isusie - ten!? Kogo w rzeczywistości Paweł miał na myśli, pisząc - ten?

Po tym argumencie apostołowie podali sobie nawzajem ręce! Piotr i inni najwyraźniej mieli poważne wątpliwości, co do Pawła. Paweł pisze, że Kefas, Jakub i Jan są uważani za filary! Ale nie napisał, że on, Paweł uważa ich za filary! Dlaczego? Byli zbyt prości i niewykształceni, jak Paweł faryzeusz? I oni wydali Pawłowi polecenia!? (Zwróćmy także uwagę na to, że nikt z rzeczywistych apostołów nigdy nie tytułował Pawła apostołem. Jedynie Łukasz i to jeden raz użył tytułu - apostoł: tak do Pawła jak i Barnaby. Dzieje 14:14. Jest to jedyny werset, w którym ktoś nazywa Pawła apostołem.)

Paweł natychmiast się ostro zrewanżował i w liście do Galacjan oskarżył publicznie Piotra o obłudę!. Incydent ten jest znany nam jedynie z listu Pawła. Czy jest to prawda - tego nie wiemy, ale sposób opisania tej kwestii do Galacjan jest wyraźnym ostrym atakiem Pawła na Piotra i celowym zniesławieniem Piotra przed Galacjanami oraz tymi, do których ten list dotarł.

Nawet gdyby Paweł pisał czystą prawdę o Piotrze, informacja taka i w takiej formie z pewnością nie służyła ku zbudowaniu zboru! Ten kontekst wyraźnie sugeruje, kto odważył się niepokoić Galacjan ucząc ich... 'innej ewangelii' i Paweł owego kogoś praktycznie przeklął! (Gal 1:6-9;)

Czyżby Paweł miał na myśli apostołów, co do których nie był pewien, czy należy im się tytuł - filarów?

Co jest jeszcze interesujące, Paweł przeklinając każdego, kto głosił inną ewangelię wywyższył swoją wersję, jako najlepszą, niepodważalną, ponieważ on uzyskał ją od samego Isusa.

W dalszej części tego fragmentu listu Paweł z uporem powtarza swoją ewangelię, twierdząc, że z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.

Jedno jest ewidentne ponad wszelką wątpliwość. Paweł nie był darzony zaufaniem, ani przez apostołów, ani przez tych, których sam ochrzcił. Owa nieufności do niego jest ewidentna w wielu jego listach, co ponownie rzuca cień na jego służbę. Isus wyraźnie oznajmił apostołom:

Dzieje 1:8 Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

Paweł nie mógł być świadkiem, ponieważ niczego nie widział. Czyżby Isus celowo wybrał człowieka, co do którego na pewno wiedział, że Paweł zawsze będzie miał problemy z powodu braku wiarygodności oraz wielkiej nieufności? Paweł nie był świadkiem Isusa i jego konwersja nie była zgodna z zapowiedzią Isusa, który zapowiedział pomoc Ducha a nie osobistą interwencję.

Co jest jeszcze istotne, Paweł nigdy nie cytował Isusa! Żadnej z Jego nauk, czy przypowieści, czy kazań, jak Kazanie na Górze.

Kilka wersetów świadczy wyraźnie o tym, że Pawłowi nie ufano a nawet zarzucano mu kłamstwa.

2Koryntian 11:31 Bóg i Ojciec Pana Isusa, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię.

Galacjan 1:20 A pisząc wam to, Bóg świadkiem, nie kłamię.

Sprawdź także I Tym 2:7, Rzym 9:1.
Apostoł posiadający dary Ducha Św. przysięga, że nie kłamie. Czyż owe dary Ducha nie świadczą o jego wiarygodności? Jakie są przyczyny takiej asekuracji? Kto Pawła oskarżał o kłamstwa?

Galacjan 1:17 Ani też nie udałem się do Jerozolimy do tych, którzy przede mną byli apostołami, ale poszedłem do Arabii, po czym znowu wróciłem do Damaszku.18 Potem, po trzech latach, poszedłem do Jerozolimy, żeby się zapoznać z Kefasem i przebywałem u niego dni piętnaście; 19 A innego z apostołów nie widziałem oprócz Jakuba, brata Pańskiego. 20 A pisząc wam to, Bóg świadkiem, nie kłamię.

Czyli według słów Pawła nie udał się on do Jerozolimy natychmiast po konwersji, ale udał się tam dopiero po 3 latach. Według jego relacji zapoznał się z Kefasem (Piotrem) i widział jedynie Jakuba, brata Isusa. Aby to potwierdzić, napisał pod przysięgą, "Bóg mi świadkiem, że nie kłamię." Czy to jest wiarygodne świadectwo? Dlaczego się tak asekurował? Czyżby zarzucano mu kłamstwo? W swojej relacji o konwersji Paweł niedwuznacznie daje do zrozumienia, że udał się do Jerozolimy natychmiast. (Dzieje 22:17;) ale w Galacjan podaje, że udał się tam dopiero po trzech latach. Czego się obawiał? Konfrontacji z rzeczywistymi apostołami Isusa?

Paweł wyjątkowo pokornym człowiekiem!?

Według jego oceny - jak najbardziej. Kilka wersetów w których Paweł się za takiego przedstawia.

2 Koryntian 10:1 A ja sam, Paweł, napominam was przez cichość i łagodność Chrystusową, ja, który, gdy jestem u was osobiście, rzekomo jestem pokorny, a gdym daleko, jestem ponoć śmiały wobec was;

1 Koryntian 15:9 Ja bowiem jestem najmniejszym z apostołów i nie jestem godzien nazywać się apostołem, gdyż prześladowałem Kościół Boży.

Galacjan 5:23, Filipians 2:1-3, Filipians 4:8,9.

Galacjan 4:17 Gorliwie o was zabiegają, ale nie w dobrych zamiarach, bo chcą was odłączyć, abyście wy o nich zabiegali.

Paweł wyraźnie zaniepokojony o tych, którzy według niego, buntują mu Galacjan, ucząc innej Ewangelii.

2 Koryntian 11:4 Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Isusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością. 5 Lecz uważam, że ja w niczym nie ustępuję tym arcyapostołom.

Jest oczywiste, że zbór w Galacji oraz Koryncie gościł także Piotra i innych apostołów. Powyższy werset ujawnia nam bardzo wiele. Zwiastowano w Koryncie innego Isusa, oraz inną ewangelię. Tym razem Paweł ujawnia kto to czynił - arcyapostołowie!

Teraz to zaczyna wyglądać zrozumiale!

2 Koryntian 11:12 A to, co czynię, czynić też będę nadal, aby odebrać podstawę tym, którzy chcą mieć podstawę, by w tym, czym się chlubią, byli takimi, jakimi my jesteśmy. 13 Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, pracownikami zdradliwymi, którzy tylko przybierają postać apostołów Chrystusowych. 14 I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości.15 Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości; lecz kres ich taki, jakie są ich uczynki.

W pierwszym liście Paweł przyznaje, że apostoł Piotr był w Koryncie i nawet tam chrzcił!

1 Koryntian 1:10 A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Isusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania. 11 Albowiem wiadomo mi o was, bracia moi, od domowników Chloi, że wynikły spory wśród was. 12 A mówię to dlatego, że każdy z was powiada: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy. 13 Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni? 14 Dziękuję Bogu, że nikogo z was nie ochrzciłem prócz Kryspa i Gajusa,

Jest ewidentne ponad wszelką wątpliwość, że wynikły spory w Koryncie pomiędzy Chrześcijanami. Jedni stawali po stronie Pawła, inni po stronie... Piotra czy innych filarów. Moim zdaniem jest to ewidentny przykład olbrzymiej różnicy w nauczaniu pomiędzy Pawłem a naocznymi świadkami Isusa, Jego wybranymi apostołami. Różnica ta dla wielu Koryntian była łatwo dostrzegalna i powodowała ona rozłamy w zborze.

Jest zrozumiałe, komu można w takim przypadku wierzyć. Apostołom Isusa czy Pawłowi, który nie jest w stanie przedstawić ani jednego świadka swojej konwersji. I dlatego w drugim liście Paweł nie wytrzymuje presji i nazywa pogardliwie apostołów arcyapostołami. Jego zdaniem jego ewangelia jest bardziej wiarygodna, ponieważ on otrzymał ją od samego Isusa.

Potem następuje tyrada Pawła.

2 Koryntian 11:21 Ku własnej hańbie to mówię, że w tym byliśmy słabi; bo jeśli ktoś w czymś jest śmiały, mówię to w przystępie głupoty, i ja jestem śmiały. 22 Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja także. Potomkami Abrahama są? Ja także. 23 Sługami Chrystusa są? Jako niespełna rozumu to mówię; daleko więcej ja, więcej pracowałem, częściej byłem w więzieniach, nad miarę byłem chłostany, często znajdowałem się w niebezpieczeństwie śmierci.

Nie ma chyba w tym momencie żadnych wątpliwości, że Paweł przechodzi samego siebie i że rzeczywiście ma autentycznych apostołów na myśli. Nie wygląda to na wypowiedź wyjątkowo pokornego człowieka, ale jest to raczej ostry atak na apostołów Isusa z Piotrem włącznie. Dalej występuje jego lista prześladowań, która nie jest z wielu powyższych powodów zbyt wiarygodna, ponieważ zbyt często Pawła wypowiedzi są niedokładne, mówiąc to raczej delikatnie.

2 Koryntian 12:11 Stałem się głupi; wyście mnie do tego zmusili. Wyście bowiem powinni byli mnie polecić. Bo w niczym nie ustępowałem owym arcyapostołom, chociaż jestem niczym.

1 Koryntian 9:2 Jeśli dla innych nie jestem apostołem, to jednak dla was nim jestem;

Paweł sam otwarcie przyznaje, że jego apostolstwo było nader poważnie kwestionowane - i to przez apostołów Isusa. Nikt się tak dostojnie nie przedstawiał w listach jak Paweł. Wystarczy przeczytać wszystkie wstępy do jego listów.

Ale to nie wszystko.

Paweł najwyraźniej uważał pozostałych apostołów za mniej ważnych, wyraźnie z nimi rywalizował a nawet posunął się do takiego stwierdzenia.

Galacjan 1:15 Ale gdy się upodobało Bogu, który mnie sobie obrał, zanim się urodziłem i powołał przez łaskę swoją, 16 Żeby objawić mi Syna swego, abym go zwiastował między poganami, ani przez chwilę nie radziłem się ciała i krwi,

Co prawda w ten sposób został wybrany Jeremiasz na proroka, ale o proroczym wyborze Pawła nie ma w ST ani słowa! Słowa te świadczą o tym, że Paweł miał o sobie niezwykle dobre mniemanie, albo raczej pewną... obsesję, która jest niezwykle jaskrawym kontrastem w stosunku do reszty apostołów. Paweł uważał swoje objawienie za objawienie nowe, lepsze od objawienia Isusa za jego życia na ziemi oraz Jego bezpośredniego nauczania Jego apostołów.

Galacjan 1: 16 ... ani przez chwilę nie radziłem się ciała i krwi, 17 Ani też nie udałem się do Jerozolimy do tych, którzy przede mną byli apostołami, ale poszedłem do Arabii, po czym znowu wróciłem do Damaszku. 18 Potem, po trzech latach, poszedłem do Jerozolimy, żeby się zapoznać z Kefasem i przebywałem u niego dni piętnaście;

Paweł, na przekór słowom Isusa uważa się za ojca dla swoich uczniów - tytuł zarezerwowany tylko dla Isusa.

1 Koryntian 4:15 Bo choćbyście mieli dziesięć tysięcy nauczycieli w Chrystusie, to jednak ojców macie niewielu; wszak ja was zrodziłem przez ewangelię w Chrystusie Isusie.

Filemona 1:10 Proszę cię za synem moim, Onezymem, którego urodziłem w więzieniu,

Paweł przywłaszczył sobie tytuł Ojca, zarezerwowany tylko dla Ojca Niebiańskiego.

Paweł kazał takze brać z siebie przykład i naśladować go.

1 Koryntian 4:16 Proszę was tedy, bądźcie naśladowcami moimi.

1 Koryntian 11:1 Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja jestem naśladowcą Chrystusa.

Nawet Isus pouczał uczniów swoich aby naśladowali Jego Ojca. Owszem, zalecał naśladowane Jego pracy. W przypadku jednego z pytających Isus sprostował, że 'dobrym' jest tylko Ojciec.

Marka 10:18 A Isus odrzekł: Czemu mię nazywasz dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg.

Mateusza 5:48 Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest.

Łukasza 6:36 Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Ojciec wasz.

Całe Pismo jest Słowem Bożym?

2 Tymoteusza 3:16 Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości,

Znany wielu z nas werset, który sugeruje, że każde słowo Biblii jest Słowem Bożym. Z listami Pawła włącznie! Wielu, na podstawie tych słów uważa, że Słowo Bożego to każde słowo zanotowane w Biblii. Wiele cytatów Pawła sugeruje wyraźnie, że jest to nieprawdą.

Isus wyjaśnił to w taki sposób.

Mateusza 4:4- "Nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem, które pochodzi z ust Bożych"

Jest to więc bezpośrednia wskazówka określająca nam - czym jest Słowo Boże. Słowo pochodzące z ust Boga Ojca lub jego Syna.

Np: "Jestem który jestem", oraz...

Rodzaju 1:26 Potem rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi."

Czyli słowa z ust samego Boga są Słowem Bożym. Najchętniej w oryginalnym języku, w którym zostały wypowiedziane. Także słowa Isusa są słowem Bożym, ponieważ Isus przemawiał bezpośrednio w imieniu Ojca, który to potwierdził.

2 Piotra 1:16 Gdyż oznajmiliśmy wam moc i powtórne przyjście Pana naszego, Isusa Chrystusa, nie opierając się na zręcznie zmyślonych baśniach, lecz jako naoczni świadkowie jego wielkości. 17 Wziął On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki go doszedł głos od Majestatu chwały: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem. 18 A my, będąc z nim na świętej górze, usłyszeliśmy ten głos, który pochodził z nieba.19 Isus więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach.

Powyższe wersety sugerują logiczne dowody ewangelizacji apostoła Piotra. Nie oparte na opowieściach, ale na wielu świadkach, którzy wraz z Piotrem potwierdzali, co widzieli i słyszeli. Naocznymi świadkami zmartwychwstałego Isusa było ponad 500 braci! Świadectwo Piotra i innych apostołów było niezwykle realne i doskonale wsparte wieloma świadkami.

Niestety nie możemy tego samego powiedzieć o Pawle.

Paweł został odrzucony przez wiele zborów w Azji.

Sprawdźmy u źródła.

2 Tymoteusza 1:15 Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy, którzy są w Azji, a wśród nich Fygelos i Hermogenes.

Trzeba podkreślić, że Paweł przyznaje, że jego odrzucono, a nie Isusa czy prawdę biblijną. Wszyscy oznacza także... Efezjan! Wróćmy na chwilę do cytowanego Objawienia.

Objawienie 2:2 Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem, że nie możesz ścierpieć złych, i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Efez#Chrystianizacja_Efezu

Efez jest w Azji! Sprawdź artykuł w Wikipedii. Jeden niezwykle interesujący cytat:

"Z Efezem jest związana postać św. Jana Ewangelisty, który zgodnie z tradycją tu przeżył ostatnie trzy lata życia i napisał swoją Ewangelię. Św. Jan osiedlił się w Efezie wraz z matką Isusa Maryją, którą sprowadził, zdaniem niektórych badaczy, wraz z św. Pawłem do Azji Mniejszej z Jerozolimy."

Jaki pozostaje nam logiczny wybór!?

Koniec części IV.